Laatste blog | Mijnlevenna

Maak jouw eigen website met JouwWeb

BLOG 49

Hoi lieve mensen,

Sinds de letselschadezaak en sinds mijn depressie waarvoor ik 5 weken ben opgenomen in het ziekenhuis, wordt er over mij geschreven alsof men mij mijn hele leven kent.. binnen 3 dagen na mij opname, kreeg ik een gesprek met een psychiater.

Vertel mij jouw levensverhaal zei hij...Prima, geen probleem. Ik heb alles verteld, mijn leven, mijn verhaal, uiteraard alles in emotie gezien mijn toestand toendertijd.

Om uiteindelijk terug te lezen wat deze arts heeft opgeschreven, life events noemt hij het. Life events waarvan hij vindt dat deze traumatisch voor mij waren, weet je wat er gezegd wordt?

Dat ik zonder dit auto ongeluk uiteindelijk ook in een depressie was gekomen en een zelfmoord poging zou hebben gedaan, best heftig he?

Hoeveel artsen het lijstje van deze meneer hebben overgenomen betreft mijn zogenoemde life events, onder andere het overlijden van mijn opa in 2012.

Ten eerste, mijn opa is in 2011 gestorven, ten tweede, mijn andere opa en oma's, horen zij er dan ook niet bij?

En zo is er een hele lijst volgens hun, vandaag deze blog.

Mijn rugzak,

Ieder mens draagt iets met zich mee, zijn ervaringen en herinneringen in het leven, zijn blijdschap, zijn verdriet en zo kun je dit lijstje blijven aanvullen.
Ik noem dit alles mijn rugtas.
Er zijn mensen met een kleine rugtas en mensen met een grote rugtas.
Ik word gezien als iemand met een grote rugtas en men zegt dat die zeker weten zwaar moet zijn, maar wat ze niet zien is dat ik de pijnlijke verdrietige ervaringen in mijn leven nooit helemaal heb laten zitten in mijn rugtas.
Ik heb altijd de stier bij de hoorns gepakt, mijn pijnlijke en verdrietige ervaringen niet verstopt, maar uitgepakt.
Ik ben door alle gevoelens gegaan die daar bij horen, ik heb mijn eigen manieren waarop ik het verwerk en wanneer ik dat heb gedaan?
Dan blijft er nog een klein beetje in mijn rugtas zitten en dat is de herinnering, de herinnering die een vast plekje in mijn rugtas heeft en waar ik vrede mee heb.
Daardoor is mijn rugtas dan misschien wel groter dan van sommige andere mensen, maar hij is niet zwaar.
Wat er in mijn rugtas overblijft is wat er hoort te zijn.
Mijn rugzak maakt mij tot de persoon die ik vandaag ben, de mooie en de verdrietige hoofdstukken in mijn leven, hebben mij beide waardevolle lessen gegeven.
Wie ben jij om mij te zeggen hoe zwaar mijn rugtas is?
Wie ben jij, een persoon die mij niet kent en alleen kleine fragmenten kan lezen over mijn leven, om te bepalen hoe mijn rugtas er uit ziet of hoe zwaar hij op mij weegt.
Jij kent mij niet, jij weet niet hoe ik door alle gebeurtenissen ben gegaan, jij weet niet wat ik ermee gedaan heb, hoe ik alles verwerkt heb.
Leer mij écht kennen, en dan bedoel ik écht helemaal, de mooie en de verdrietige periodes in mijn leven, het jonge meisje die zelf haar pijn en verdriet in het leven heeft doorstaan én heeft verwerkt.
Het meisje dat bijna altijd lacht, ook al is er ook regelmatig een traan, mijn lach overheerst altijd.
Weet je waarom?
Omdat ik daar voor kies!!
Meestal onbewust en soms bewust.
Want in mijn ogen, kun je het leven niet vieren zonder de dood ook te 'omarmen'.
Want net zoals ademen bij je leven hoort, hoort de dood er nu eenmaal ook bij.
En ook al weten wij dit, wanneer een dierbare overlijdt, brengt dit veel verdriet en een groot gemis.
Ik heb sinds mijn 6e tot nu, mensen om mij heen verloren.
Dat verdriet daar ben ik rechtdoor heen gegaan, hoe moeilijk dit soms ook was.
Ik heb mijn eigen manier op deze dierbaren te blijven herinnerinen, om ze ergens toch dicht bij mij te houden.
Want liefde is in mijn ogen het sterkste dat bestaat.
Daarnaast geloof ik dat wij mensen alles aankunnen, als wij daar voor kiezen en voor werken.
Wij zijn zo ontzettend sterk, zelfs wanneer het niet zo voelt.
Het gaat niet om wat ik heb meegemaakt, het gaat erom hoe ik er mee ben omgegaan, hoe ik donder heb omgezet naar licht.
Net zoals blijdschap en voorspoed in je leven is, komen daar ook verdriet en tegenslagen bij.
Dat is het leven, take the good with the bad...
Alles wat ik heb meegemaakt, maakt mij tot de persoon die ik vandaag ben.
En daar ben ik trots op!!
Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt, alles wat mij heeft gevormd en alle belangrijke lessen die ik heb geleerd en mij helpen en mijn verdere leven.
Alsof mijn rugtas mij de handvaten geeft die ik nodig heb...
Je kunt mijn verhalen horen en denken, heftig, traumatisch, je kunt er ook naar luisteren en denken, wat is zij veerkrachtig....
Het is maar net wat je wilt zien.

Liefs, Kim