Blog 2: Waar was ik gebleven...

 

 

En dan kom ik thuis, ik kon niet werken i.v.m. de klachten en  in eerste instantie zijn mijn cliënten tijdelijk overgedragen naar andere zorgverleners. Ik dacht ach, over 2 á 3 weken kan ik vast wel weer aan de slag. Maar helaas bleek dit van niet..  Mensen om ons heen gaven het advies een advocaat in te schakelen. Er werd mij een advocaat aanbevolen en ik heb een afspraak gemaakt. Mijn eerste advocaat was een vrouw, ik heb mijn verhaal gedaan en alles werd genoteerd.   Zij zou contact opnemen met de verzekering van de schuldige en zij zouden dan schuld moeten erkennen. Dit ging gelukkig niet zo moeilijk, er waren  getuigen genoeg en het was duidelijk dat deze meneer schuld had.

Maar dan  begint het...

Ik was zelfstandig ondernemer op moment van het ongeluk,  en vanaf de datum van het ongeluk had ik gelijk geen inkomen meer. Wanneer ik dan ook nog eens merk dat de klachten niet weg zijn na 2 á 3 weken, krijg ik toch wel stress aangezien ik niet kon gaan werken en dus geen inkomen had.. En dus neem ik contact op met mijn advocaat en ik leg uit hoe de situatie is. Zij zou een voorschot gaan aanvragen bij de tegenpartij, ze stelde mij gerust én beloofde mij zelfs dat ik mij niet druk hoefde te maken, ik zou niet zonder woning komen te zitten..  Helaas weet ik ondertussen dat dit een loze belofte is want tsja, de tegenpartij heeft de meeste touwtjes in handen.

Het eerste voorschot kwam 3 maanden na het ongeluk. Dan kun je je wel voorstellen hoe de stapel rekeningen eruit ziet op dat moment... en dus betaal je alle achterstand, kun je letterlijk eventjes vooruit, en dan zit je weer met je handen in het haar.. Dus, de advocaat bellen. Blijkbaar is het een normale norm dat zij een mail sturen en dan 5 of zelfs 10 werkdagen rustig afwachten op een reactie van de tegenpartij.  En als ik een een poosje niks hoor ga ik contact opnemen met het kantoor om te informeren.  En dan krijg je zo'n antwoord: wij hebben nog geen reactie van de tegenpartij,  ik zal nog een mailtje sturen. Nou fijn...  Om wéér te gaan wachten. 

Maar goed ik kan best geduldig zijn en ja weet ik veel hoe dit allemaal werkt. Niet zo, dacht ik wel bij mezelf wetende hoe de stapel met rekeningen toeneemt.  Als er dan eens eindelijk een reactie komt van de tegenpartij,  en ze geven akkoord op het voorschot, dan moet het voorschot binnen 10 werkdagen bij de cliënt op de bank staan. Maar  blijkbaar zijn er regels om ze te breken, want zelden dat het binnen 10 werkdagen op de rekenig staat.  Denk maar eerder aan 3 weken, en als je nóg meer pecht hebt. Heb je het na 2 weken niet binnen en ga je voor de zekerheid met je advocaat bellen om te informeren of het goed is gegaan. En als zij dan contact opnemen met de tegenpartij,  blijkt dat het netjes nog op de afdeling bij financiën ligt.. en dan kun je weer minimaal 2 weken wachten totdat het op je rekening staat.

Ik leerde al  gauw dat dit HET spelletje is van zo'n verzekering. Je hebt er een benaming voor, de cliënt uit laten drogen. Hopen dat de cliënt het 'niet meer trekt' en even makkelijk én snel akkoord gaat met een laag bod.

De eerste jaren is het continue zo gelopen, achter de feiten aanrennen en uiteindelijk een gat vullen met een gat. En dan zelf maar kijken waar je overal geld kan lenen om überhaupt  een dak boven je hoofd te houden, waren deze opties er voor ons niet geweest, weet ik echt niet waar wij nu zouden wonen?! En laat staan hoe je überhaupt moet werken aan je eigen herstel in deze situatie. 

Ik heb een afspraak gemaakt bij een neuroloog en er is een scan gemaakt, er was een litteken te zien achter in mijn nek. Het beste was om een revalidatie traject te gaan volgen van waarschijnlijk zo'n 3 á 4 maanden. Zodoende kwam ik terecht bij een revalidatie centrum.  Dan denk je dat je weer kunt gaan kijken naar de toekomst.  Maar helaas, door de situatie welke ik net uit heb gelegd betreft de bevoorschotting én het feit dat ik 0 inkomen heb, heb ik veel afspraken moeten annuleren omdat ik er simpelweg geen geld voor had om er te komen, ik was de opgespaarde lege flessen aan het inleveren en bekeek het dag per dag. Helaas heeft dit traject mij dus niet veel kunnen brengen. 

 

Dit was het weer even voor nu.

Volgende week werk ik de blog weer bij. 

 

Liefs, Kim

 

 

 

 

 

 

Blog 3: En weer verder...

 

 

Mijn vorige blog ging vooral over de advocaat,  de tegenpartij en de nasleep van het ongeluk. Tussen het ongeluk en het eerste revalidatie traject is er ook een gebeurtenis geweest. ik denk dat het  nu dan ook tijd wordt om hierover iets te delen..

Eenmaal  thuis uit het ziekenhuis had ik erg veel pijn. Ik sliep amper want wanneer ik in bed lag, moest ik letterlijk om de 3 minuten draaien omdat ik niet meer kon liggen van de pijn.  Helaas moest er ook veel geregeld worden,  betreft mijn bedrijf bijvoorbeeld.  Maar alles ging mis.. 

Het ging vooral vaak om 'kleine' dingen, maar ken je dat gevoel wanneer veel kleine dingen, behoorlijk groot kunnen worden? Ik vind het moeilijk om voorbeelden te noemen, sommige dingen in mijn geheugen zijn nogal vaag. Er ging vanalles mis en wanneer aan mij gevraagd werd over iets wat ik had moeten doen, kwamen er altijd dezelfde antwoorden uit.. O ja shit , ben ik vergeten, daar weet ik niks  van,  of ik kreeg te horen dat het compleet fout was wat ik had gedaan. ik moest contracten opsturen, waar heel groot op staat om wat voor contract het gaat. Na 3 keer checken krijg ik na een dag terug te horen dat ik de verkeerde contracten had opgestuurd. Continu liep ik tegen mijzelf aan en ik begreep er niks van!

Mijn zelfvertrouwen werd steeds minder, ook al schreef ik alles op en checkte ik dingen 3 keer, tóch ging het fout. informatie kwam ook niet echt binnen, of het kwam binnen en was niet meer terug te vinden. Mensen gaven mij uitleg over iets en uiteindelijk is er geen woord blijven hangen.  En dus wordt je aangekeken en een reactie van je verwacht en deed ik maar alsof ik het allemaal begrepen had. Om later weer contact op te nemen en te vragen: hoe zei je dat ook alweer..?

Uiteindelijk voelde ik mij zó  dom, mijn eigenwaarde daalde ontzettend en ik ben mijzelf  compleet kwijt geraakt.  Ik ging mensen ontlopen en wanneer ik ergens naar moest bellen bv, deed ik dit wanneer ik alleen was. Want wanneer ik dan een blunder maakte, was er in ieder geval niemand bij.. ik begreep niet waar het door kwam, ik was bij een fysiotherapeut geweest welke mij vertelde dat ik een whiplash heb. Maar wat houdt dit in? Nekklachten ja oke. De rest van de klachten heb ik allemaal bij mijzelf neer gelegd, op mezelf betrokken. Ik trok mij helemaal terug en uiteindelijk ben ik in zo'n zwart gat gevallen, ik wilde niet meer.

Ik werd gek van alle fouten welke ik maakte, van het feit dat ik mezelf niet meer herkende en mij zo alleen voelde doordat ik nergens aan de bel heb getrokken en de mensen om mij heen kunnen blijkbaar geen gedachten lezen ;) Dit ging allemaal als een sneltrein. Zo ga je samenwonen met plannen voor gezinsuitbreiding en geniet je samen van het leven. En zo krijg je een ongeluk door andermans schuld, ben jij je bedrijf kwijt, herken jij jezelf niet meer en valt alles uiteen. ik had zó had gewerkt om te komen waar ik was...

 

Op een avond is het zover gekomen dat ik mijn gedachte om heb gezet in aktie.  Dit is gelukkig op een haar na niet gelukt. En daar ben ik achteraf heel blij om! Uiteindelijk ben ik zo'n 5 weken opgenomen geweest op de paaz afdeling in het ziekenhuis.  Daar zou ik tot rust moeten komen maar helaas was dit niet het geval. Want in deze periode hadden wij nog geen voorschot gekregen en dus moesten er vaak telefoontjes gepleegd worden. 

Uiteindelijk moesten wij een bijstandsuitkering aanvragen en dus ben ik opgepikt geworden van het ziekenhuis,  en gingen wij naar de gemeente. Alleen maar om te horen dat wij nergens recht op hadden zolang ik nog opgenomen was!! Hoe krom... Uiteindelijk ben ik dan ook na zo'n 5 weken met ontslag gegaan puur omdat wij dan de bijstandsuitkering konden aanvragen..

Je kunt je voorstellen dat herstellen, fysiek en mentaal, dan niet erg makkelijk is.. Daarna werd dan het eerste revalidatie traject gestart, deze was helaas geen succes doordat ik niet altijd aanwezig kon zijn i.v.m. de financiën. Uiteindelijk is er bij dezelfde revalidatie kliniek een 2e traject gestart. je krijgt gesprekken met verschillende mensen en het is fijn wanneer je ergens komt waar je begrepen wordt. Ik heb mij 100% ingezet en het traject heeft iets van bijna 4 maanden geduurd. Des te zwaarder het traject werd, des te meer reactie gaf mijn lichaam. 

Ik werd draaiend wakker van de pijn, kwam met moeite door de dagen heen en wanneer ik fysio had bleef uiteindelijk thuis alles liggen omdat ik het niet geregeld kreeg door de klachten. Toen het traject ten einde kwam, had ik helaas niet het doel behaald waar ik voor kwam. Mijn belastbaarheid was nog steeds totaal niet wat het moest zijn.. wat is de volgende weg? 

 

Dit was het weer even voor nu..

Liefs, kim

 

 

Blog 4: En weer verder... 

 

Hoi lieve mensen ,

 

Het heeft even geduurd voordat ik met een nieuwe blog ben gekomen wat ik jammer vind. Dit komt een groot gedeelte door de stress factoren waar wij de laatste weken mee te maken hebben, mijn emoties gaan van links naar rechts en van boven naar beneden..

Over emoties besproken,  dat is de 2e reden waarom ik moeite had om voor mijn blog te gaan zitten en dat is de gezondheid van mijn partner,  deze komt namelijk bij het vervolg nu ook aan bod en wekt toch een bepaalde emotie op wanneer ik er over moet gaan schrijven. 

Het ongeluk is gebeurd 12 juni 2014 en ik wil even kort wat dingen samenvatten. Zoals ik eerder zei heb ik vanaf de datum van het ongeluk geen inkomen meer en was de voorschotting schandalig! Het eerste voorschot hebben wij september 2014 gekregen en het 2e voorschot in november 2014...In totaal was dit €6500,- 

Je kunt denk ik zelf wel nagaan als je naar maandelijkse vaste lasten kijkt én  naar het feit dat het 3 maanden heeft geduurd voordat ik iets van inkomsten binnen kreeg, dat het heel moeilijk is om hier al je rekeningen van te betalen, én de achterstand én om ook nog eens van te leven.  Als wij niet meerdere mensen om ons heen hadden gehad waar wij van hebben kunnen lenen, hadden wij letterlijk op straat gestaan.. Ik weet echt tot de dag van vandaag niet waar wij dan hadden gestaan.. Hier ben ik zó dankbaar voor!

Maar er zijn ook veel mensen in dezelfde situatie welke deze optie niet hebben. Ik heb met mensen contact gehad die waren toendertijd al 7 jaar bezig met de letselschadezaak,  zij hebben hun huis zelfs moeten verkopen hierdoor!! Puur omdat zo'n verzekering je uit laat drogen...je bent niets meer dan een nummer.

Daarnaast is mijn depressie, om het gat waar ik in ben gevallen een naam te geven, uiteraard ook een heftige periode geweest  naast dit alles, iets waar ik zelf ook van geschrokken ben.. hersens zijn raar zeg ik dan maar ;)

Ook moet je als slachtoffer je eigen schade zoveel mogelijk beperken, wij zijn dus huurtoeslag aan gaan aanvragen, aangezien ik voorheen een inkomen had waardoor ik er geen recht op had, en wij zijn een bijstandsuitkering aan gaan vragen.  Naja, zoals ik eerder al liet weten, ben ik met  ontslag moeten gaan van de paaz afdeling in het ziekenhuis omdat wij deze anders niet kregen. Achteraf hoorde ik dat ik tóch recht had gehad op een bepaald bedrag wat aangepast is op de dagen dat je thuis met verlof bent. Maarja,  lekker makkelijk achteraf hé, daar heb ik wat aan gehad!

 

2014 begon super maar vanaf 12 juni was het echt zwaar. In 2015 werd de financiële situatie niet beter, het duurde elke keer veel te lang voordat er een voorschot kwam, en het voorschot dat binnen kwam daar kon je door de achterstand weer amper mee vooruit. Daardoor had het eerste revalidatie traject gewoon totaal geen nut aangezien ik amper ben kunnen gaan.. Ik vraag mij wel eens af, was ik beter hersteld als ik dit eerste traject goed had kunnen volgen? Was mijn belastbaarheid dan beter geweest? Maar hier denk ik liever niet aan, brengt je niks.

 

2015 was een heel zwaar jaar.

Naast onze lichamelijke klachten,  mijn 2e revalidatie traject, de financiële situatie én  het feit dat ik mijn depressie ook nog gedeeltelijk een plekje aan het geven was, kwam het volgende er al weer bij. Op een dag werd mijn partner wakker met ontzettend veel pijn, zoveel pijn dit was echt niet goed! Wij zijn naar de huisartenpost gegaan en vanuit daar gelijk doorgestuurd naar de spoedeisende hulp. Eenmaal daar dacht men dat er sprake was van een verdraaide testikel. Hij werd met spoed geopereerd want ze dachten dat de testikel af aan het sterven was. Tijdens de operatie hebben ze beide testikels vast gezet en hij zou goed moeten herstellen. Maar dit was helaas niet het geval.

Na 4 maanden helse pijn en een hoop fouten van de doktoren verder, bleek het achteraf kanker te zijn. Je kunt je zelf wel voorstellen wanneer je dit nieuws te horen krijgt, dat je wereld compleet instort, met nieuwe onzekerheden erbij, de fouten welke door de doktoren gemaakt zijn, én een toekomst welke heel onzeker voelt.  Dit was een hele heftige en zware periode. Dit was een periode van elke week moeten afwachten op de uitslagen van mijn partner, elke week die onzekerheid , daarnaast de andere lichamelijke klachten,  de financiële situatie...

Het eerste fatsoenlijke voorschot wat wij hebben gekregen waar wij eindelijk even mee vooruit konden, kwam pas juli 2016..

Om af het te sluiten is met mijn partner alles goed gekomen en is het allemaal stabiel. 

Godzijdank!!!

 

Voor nu was dit weer mijn blog,

Liefs,  Kim 

 

 

Blog 5:

 

Lieve mensen,

Ik heb al best wat persoonlijke dingen over mijzelf en de situatie waar ik mij in bevind gedeeld met jullie.
En ik heb het gehad over dat ik ik klachten heb waardoor mijn belastbaarheid ver van optimaal is.
Om jullie meer te laten begrijpen over hoe deze klachten mijn dagelijks leven beïnvloeden, probeer ik ze in deze blog uit te leggen.
Begrijp mij niet verkeerd, ik wil geen medelijden, want het kan altijd erger zeg ik maar.
Maar het is fijn om begrip te krijgen aangezien er van de buitenkant niks te zien valt en met mij zijn er velen anderen met dezelfde / soortgelijke klachten.


Achter in mijn nek is er elk moment van de dag pijn aanwezig. Sinds het ongeluk 12-6-2014 is het er sowiezo op minstens een pijnlevel 3.
(Op schaal van 1 tot 10, 10 het ergst)
Het is moeilijk om uit te leggen wat ik voel, het komt van binnenuit.
Mijn moeder had een tijdje geleden een paar dagen last van een stijve nek..
Ze zei: ik weet niet wat jij voelt maar als ik dit al elke dag zou hebben zou ik gek worden.
Ik dacht bij mezelf.. ik kan mij niet eens meer voorstellen hoe een 'gewone stijve' nek aanvoelt..
Ik weet alleen hoe mijn nek de laatste 5 jaar aan voelt.

Maar goed zoals ik zei, de pijnklachten op deze plek zijn er continu en wordt niet minder dan een 3.
Het zijn verschillende soorten pijn.
De 3-4 is een zeurige pijn, niet intens maar zeker wel aanwezig.
Tot een bepaalde hoogte raak je enigzins ook wel gewend aan een bepaald soort pijn, of je dealt er gewoonweg mee.. Zodra het een 5-6 is wordt het wel al een probleem.
Ten eerste is er de pijn, maar zodra ik een zwaar pijnlijke nek heb, ben ik er in met mijn hoofd ook niet bij, ik heb meer last van het vergeten van dingen, mijn concentratie is hopeloos en informatie wordt nergens opgeslagen.
Daarnaast kan ik niet meer goed tegen drukte, heb ik niet altijd even veel energie en voel ik mij alsof ik een kater heb..
Dan ga ik naar de winkel met bv een briefje waar 8 producten op staan, deze check ik 3 keer en alsnog kom ik thuis en mis ik 2 producten..
Ik heb dagen gehad dat ik 2 keer terug naar de winkel ben kunnen gaan voor producten welke in eerste instantie gewoon op het briefje stonden..
Dan kom ik thuis met de boodschappen en ruim ik ze in.
Om een dag later het vleesbeleg terug te vinden in de vriezer...
En dat pak melk welke ik had meegenomen, geen idee waar die is gebleven...

Dan worstel ik mij door de dag heen en ben ik zo blij wanneer de dag om is..
Maar er zijn nog andere dagen betreft mijn nekpijn, soms ook wel nachten.
Dan is het geen 10 maar een 11.
Heb je wel eens ergens pijn gehad, zó heftig dat je wilt grijpen naar de plek waar je pijn hebt?
Maar zodra je de plek aanraakt kun je wel door de grond zakken.
Bij deze pijn weet ik niet waar ik het zoeken moet, ik pak pijnstillers puur om het gevoel te hebben dat ik er iets aan probeer te doen.
Maar niks helpt.
Geen paracetamol, geen naproxen, geen diclofenac, geen tramadol enz...
Ik heb 2 pijnblokkades in mijn nek gehad via de pijnpoli, niet echt prettig trouwens.
Maar helaas bracht dit ook niks.
Bij deze pijn kan ik niets anders doen dan de pijn 'uitzitten.'
Na een aantal uur ben ik zó blij als het scherpe kantje er een beetje af is..
Als het dan naar een pijnlevel 8 gaat ben ik zó dankbaar op dat moment.
Je kunt je misschien wel voorstellen dat zo'n dag dan is 'weggegooid.'
Helaas met deze pijn heb je een dag later nog het na effect, dan loop ik sowiezo met een pijnlevel 5-6.
Maar alles beter dan die 11!

Dan heb je nog de zijkant van mijn nek waar die o zo fijne nekspieren lopen.
Tegenover in het begin heb ik een stuk minder last van erge stijfheid.
Maar wanneer deze spieren pijn doen, doet elke beweging welke je met je hoofd maakt pijn.
Mijn spieren voelen verkrampt en opgezet, en om de zoveel tijd reik ik met mijn hand naar mijn nek.


Dan het gebied tussen mijn schouderbladen.
Vanuit de achterkant van mijn nek trekt de pijn door naar beneden en straalt het uit naar mijn schouders.
Wanneer ik naar beneden probeer te kijken, schiet er een pijnstraal van mijn nek naar beneden.
Mijn schouders voelen alsof zij naar voren worden getrokken.


Mijn linker arm..
Het voelt alsof er een stuwband om mijn bovenarm zit welke ze vergeten zijn eraf te halen.
Mijn onderarm voelt tintelig, iets verdoofd en soms verkrampt.
Terwijl ik gewoon even veel kracht heb als in mijn rechterarm, maar niet even lang, de belastbaarheid is een stuk minder.
Gelukkig heb ik hier niet zo vaak meer last van als in het begin.
Maar wanneer het er is..
Klein voorbeeldje: Ik heb dagen gehad dat ik wel 3 keer heb geprobeerd een staart in mijn haren te maken maar tevergeefs, doordat ik mijn armen omhoog moet houden en wanneer ik last heb van mijn linker arm, kan ik deze simpelweg niet lang genoeg omhoog houden.
De haarborstel is dan ook wel eens door de badkamer gevlogen...

Dan zijn er de pijnklachten in mijn rug.
Er zijn dagen dat mijn ruggengraat pijn doet en ook de spieraanhechtigen binnen dat gebied.
Daarnaast heb je 2 behoorlijke spieren lopen langs je ruggengraat naar beneden.
Wanneer deze pijn doen, voel ik de pijnscheuten continue door deze spieren gaan.
Ik kan er dan ook niet tegen om ook maar iets tegen mijn rug te hebben zoals een stoel.


Dan zijn er de pijnklachten aan mijn onderrug/stuit.
Toen ik de auto waarmee wij het ongeluk hebben gehad leeg ging maken, zag ik dat de stoel waar ik in zat, rechts achter bij de leuning gewoon kapot is gegaan tijdens de klap!
Niet heel raar dus dat ik daar zo'n last heb van pijnklachten.
Ik blijf mij bewegen, en wandel uiteraard elke dag met de hondjes.
En het kan redelijk lekker gaan en opeens begint het onder het lopen vast te zitten.
Mijn stappen worden steeds kleiner en de pijn van onderrug/stuit heftiger.
Dan heb ik het gevoel alsof mijn rug/stuit mijn lichaam niet kan dragen.


Ik heb zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen wat ik voel, alhoewel dat niet zo makkelijk is.
Tot een bepaalde mate van deze klachten kan ik mij door de dag heen werken, maar je kunt je misschien wel voorstellen dat wanneer je een dag / moment hebt wanneer je van al deze plekken in je lichaam pijn hebt, dit niet altijd even makkelijk is.

Koken is geen lolletje meer maar helaas een verplichting geworden.
Het naar beneden kijken tijdens bv het snijden van groente of wat dan ook, is finess voor mijn nek.
Ik heb geleerd te doseren, maar wanneer ik net iets te lang zit, doet staan/lopen pijn, wanneer ik net iets te lang heb gestaan of gelopen, doet zitten pijn.
Ik heb helaas geen gebruiksaanwijzing voor mijn klachten en er is geen pijl op te trekken.
Het ene moment kan redelijk goed gaan, om vervolgens vanuit het niets een pijnscheut te krijgen en hoppa, het is weer een level hoger.


De klachten hebben helaas een grote invloed op de invulling van mijn leven.
Na 3 revalidatie trajecten is mijn belastbaarheid nog steeds niet wat het moet zijn en zijn mijn dagen erg verschillend.
Wanneer ik wél een redelijke dag / moment heb waardoor ik wél op een fijne manier naar die verjaardag kan, of een drankje kan doen met een vriendin.
Dan geniet ik hier 200% van.
Daarna moet ik de blaren zitten maar dat heb ik er dan wel voor over.
Ik heb ook geleerd dat wanneer dit niet het geval is, ik dit beter kan accepteren en mezelf op dat moment de rust moet gunnen welke ik nodig heb.


Om de belastbaarheid kort en krachtig uit te leggen..
Voorheen had ik bij wijze van 100 punten op een dag en koken kostte mij bv 10 punten.
Nu heb ik 80 punten op een dag en kost koken mij al 15 punten, laat staan andere dagelijkse dingen doen zoals boodschappen en de was enz...

Helaas gezien de slechte belastbaarheid van mijn partner én mijzelf, hebben wij samen besloten dat kinderen krijgen voor ons niet is weg gelegd. Alhoewel wij beide een grote kinderwens hebben...
Helaas hebben wij beide dusdanige klachten dat ik geen idee heb hoe wij dat zouden moeten doen met een baby erbij.
Wij verdelen nu al dagelijks de taken welke moeten gebeuren...
Daarnaast als het kind een paar jaar is, willen wij ons kind ook alle aandacht kunnen geven.
Maar een dag naar de speeltuin, pretpark of een zwembad is voor ons al te veel.
Na 3 tot maximaal 4 uurtjes zijn wij beide panklaar van de pijn...
Zo kan ik nog wel een half uur doorgaan met schrijven...


Helaas heeft de stress van de letselschadezaak ook een grote invloed op de pijnklachten.. 
Voor nu was het dit weer even.

 

Liefs, Kim

 

 

 

Blog 6:

Hoi lieve mensen,

Er heeft weer een tijdje tussen gezeten voordat ik ben gekomen met een nieuwe blog, de bedoeling was om mijn blog 2 á 3 keer per week bij te werken maar ik merk dat dit helaas niet lukt door alles wat er speelt met de tegenpartij. Het is om gek van te worden!

Om gauw wat dingen samen te vatten..
Ik was zzp'er totdat mijn partner en ik bij een kopstaartbotsing betrokken zijn geraakt.
Door de klachten heb ik uiteindelijk mijn cliënten over moeten dragen aan andere zorgverleners.
Daarnaast heb ik vanaf datum ongeluk, 12 juni 2014, geen inkomen.
En dus werden wij afhankelijk van de bevoorschotting van de tegenpartij, maar je moet ook je eigen schade zoveel mogelijk beperken.
Dus is er bijstandsuitkering aangevraagd maar deze wás gelijk aan onze vaste lasten en is nu zelfs minder dan de vaste lasten door de prijzen welke omhoog zijn gegaan. (Denk alleen al aan de energie rekening)
Wanneer mijn letselschadezaak afgewikkeld is, moet ik de hele bijstandsuitkering welke ik heb gekregen, bruto terug betalen, heb ik geen recht meer op uitkering én moet ik dus 'mijn geld op eten.'

In november 2018 is er een gesprek geweest tussen mijn advocaat en de vorige behandelaar van mijn dossier over de afwikkeling van de zaak.
Er kwam een bod om mij af te betalen voor de komende 5 jaar waar ik gelijk nee op heb gezegd.
Aangezien ik in die periode al meer dan 4 jaar aan de gang was met mijn klachten en mijn lichaam nog lang niet is wat het moet zijn en dat zal het ook niet meer volledig worden.

En dus is er afgesproken dat de expertises zo snel mogelijk gestart zouden worden.
Er is een voorschot uitgekeerd waar wij mee zouden moeten doen tot na deze expertises.
Uiteraard kwam ook dit voorschot weer te laat en begin je wéér met een achterstand.
Ik heb zelf mijn hele huisartsen dossier opgevraagd én opgehaald én afgegeven bij mijn advocaat zodat dat in ieder geval snel zou gaan.
Mijn huisartsen dossier zou naar onze medisch adviseur gaan en daarna naar de tegenpartij.

Op 29 januari krijg ik een mail van de jurist van mijn advocaat dat zij meer informatie van de huisarts nodig hebben betreft een langere periode voordat de medisch adviseur de vraagstellingen op kan stellen voor de expertises.
En dus kom ik erachter dat ik gewoon nog nergens op de wachtlijst sta!
En dus heb ik wéér naar mijn huisarts gebeld en wéér het dossier afgegeven bij mijn advocaat.

18 februari krijg ik een mail doorgestuurd welke mijn advocaat binnen heeft gekregen van de tegenpartij.
In deze mail wordt gevraagd naar mijn informatie van het UWV..
Ik heb niks te doen met het UWV, er werden gewoon dossiers door elkaar gehaald!!!

18 maart heb ik naar mijn advocaat gemaild en vragen gesteld betreft de expertises én om deze eraan te herinneren dat wij met het voorschot moeten doen tot na de expertises, maar aangezien ik op dat moment nog steeds niet op een wachtlijst sta, krijg ik het alweer spaansbenauwd!

17 april heb ik reactie gekregen op mijn mail van de jurist nadat ik een 2e mail heb gestuurd aangezien ik al een maand geen reactie kreeg, mijn advocaat bleek op studie reis.
Maar goed ik wist ieder geval dat zij aan de afspraken met de tegenpartij herinnerd zijn en hoopte dat men hier rekening mee zou houden.

23 mei kreeg ik een mail doorgestuurd van mijn advocaat met de vermelding dat mijn dossierbehandelaar niet meer werkzaam is en mijn dossier nog niet is overgenomen door iemand anders.
Sindsdien is de communicatie met de tegenpartij écht waardeloos!
De medisch adviseur van de tegenpartij blijft in raadsels doorgeven welke informatie zij nog meer nodig hebben, ondanks het vele vragen om welke informatie het gaat zodat wij dit zo snel mogelijk kunnen toesturen, blijven zij in raadsels mailen.
Dan heeft de tegenpartij even vlug €2000 euro overgemaakt, meer als de helft is gelijk eraf door de automatische incasso's welke klaarstonden door de achterstand.

En dus zoals ik zei is mijn hele huisartsen dossier voor de 2e keer opgevraagd maar nu komt het, dit moet ik eerst na kijken om te kijken of er fouten in staan, dan moet dit naar mijn medisch adviseur en dan gaat het naar de medisch adviseur van de tegenpartij.
Je kunt je zelf wel indenken hoeveel tijd hier nu weer over heen gaat..

Maarja tot die tijd dus geen voorschot in zicht!!!!
Ik mail en bel en smeek bijna voor een voorschot, en mijn advocaat mailt en belt naar de tegenpartij zonder fatsoenlijke reactie.
De laatste mail is 26 juni verzonden en tot heden geen reactie!!!!
Nu weer afwachten tot komende maandag, hopen dat mijn advocaat de tegenpartij krijgt te spreken en hopen dat zij nu eens mee gaan werken!

Ik word gek van die afhankelijkheid en machteloosheid.
Ik heb mij tijdens alle trajecten 100% ingezet, ik doe alles wat mij gevraagd wordt en alle informatie mogen zij hebben want ik heb niks te verbergen!
Iedereen heeft een rugzak, de 1 wat groter dan de ander.
Maar op moment van het ongeluk ging het super met mij, ik haalde veel voldoening uit mijn werk en mijn partner en ik gingen zo'n 5 keer per week naar de sportschool, héérlijk!
Daarnaast de plannen voor gezinsuitbreiding op kort termijn..
Helaas kwam daar verandering in door het auto ongeluk. 

 

 

Dit was het weer even voor nu.
Liefs, Kim 

 

 

Blog 7:

 

Hoi lieve mensen,

Toen ik met mijn blog begon was het de bedoeling om deze minstens 2 keer per week bij te werken.
Maar zoals jullie hebben kunnen meelezen werkt de tegenpartij totaal niet mee, mijn advocaat wordt letterlijk genegeerd door de tegenpartij en de dagen worden steeds zwaarder.
Ik heb niks nieuws te vertellen want de zaak staat stil en van binnen word ik helemaal gek.
Ik heb er niet mijn hoofd naar gehad om veel over de zaak te schrijven.

Wij gaan een deelgeschilprocedure starten zodat wij dit voor een rechter kunnen brengen maar alleen al het rekest dat geschreven moet worden hiervoor kan nog zo'n 3 weken duren.
Laat staan hoelang het duurt voordat wij voor een rechter staan.
Ik zit met mijn handen in het haar, er komt maar geen voorschot, en een gat met een gat vullen lukt niet lang meer.

Ik probeer te bezuinigen op zoveel mogelijk, ik kan niet meer naar mijn fysiotherapeut aangezien ik over de behandelingen zit welke ik vergoed krijg en ga zo maar door.
Ik probeer positief te blijven en door te zetten maar het kost zoveel moeite en energie.
Ik ben zó moe van het afhankelijk zijn, de onzekerheid naar vooral de manier waarop er met mij wordt omgegaan.

Ik probeer overal aan de bel te trekken om aan het licht te brengen hoe deze verzekeraar met ons omgaat en met ons helaas ook met vele anderen.
Maar óf men stopt met luisteren omdat het om een Ierse verzekering gaat óf het past nergens in de onderwerpen ertussen..
Ik probeer vanalles maar helaas blijkt dat ik niks hiervan in de hand heb en alleen maar kan wachten...

Deze stress en spanningen hebben uiteraard ook geen geweldig effect op je lichaam.
Naast mijn nek en rugklachten heb ik al 2 weken last van veel maagpijn.
Normaal vind ik het fijn om van mij af te schrijven, het lucht op..
Maar de laatste tijd niet want ik blijf in dezelfde situatie hangen en heb ook geen positief vooruitzicht hierover.

Morgen is het weer maandag, elke keer als er iets in de brievenbus wordt gegooid krijg ik bijna paniek..
Hoe gaan we deze week nu weer doorkomen?
Het enige wat mij helpt is de steun van de geweldige mensen om ons heen en muziek...

Ik ga zéker proberen zo positief mogelijk op te staan en alles te geven wat ik heb, maar soms heb je van die momenten dat je je gevoelens eruit moet laten..

Ik houd jullie op de hoogte..

Liefs, Kim

 

 

Blog 8:

 

Hoi lieve mensen, 

Van kinds af aan is mij geleerd, eerlijkheid duurt het langst, de aanhouder wint en geef nooit op..
Al meer dan 5 jaar ben ik aan het vechten tegen een verzekering die eigenhandig mijn herstel in de weg zit al vanaf het begin..
Terwijl ik eerlijk ben over alles, mijn hele leven en privacy bloot geef en mij overal 100% voor heb ingezet, alleen om keer op keer teleurgesteld te zijn geworden.
Mijn leven staat meer dan 5 jaar stil door iemand die simpelweg niet naar de weg keek en zelfs gedronken had rond 13:00 uur in de middag.  Een excuus? Nee nooit gekregen.  Staat zijn leven stil? Nee, zal vast de dag erna een nieuwe lease auto hebben gekregen..

Veel mensen die in dezelfde situatie terecht zijn gekomen als ik, hebben moeten opgeven.
Hoofdzakelijk doordat zij het financieel en/of emotioneel niet kunnen volhouden.
Want wie zijn wij tegenover zo'n grote verzekering?
Zij hebben de financiën om je uit te laten drogen, zij hebben de connecties en wetenschap van de vieze spelletjes welke zij gewend zijn om te spelen.
Niet rekening houdend met het feit dat het gaat om mensen in plaats van een stapel dossiers...

Ik ben zó moe, ik heb momenteel geen vooruitzicht want de tegenpartij reageert al maanden niet, want zij zitten midden in een spel.
En dat is mij, de cliënt, laten uitdrogen zodat zij zo goedkoop mogelijk van mij afkomen.
Mijn hele leven spitten zij uit om de klachten ook maar ergens anders op te kunnen gooien.
Heb ik een rugzak? Ja.
Deze rugzak heeft mij gemaakt tot wie ik was tot vóór het ongeluk.
En daar was ik trots op..
Niet alles is vanzelf gegaan, ik heb moeten knokken.
Maar ik was er wel gekomen en eindelijk was het mijn tijd!
Een leuk huisje met mijn partner én vooral de plannen voor gezinsuitbreiding..
Meer dan 5 jaar later heb ik nog steeds moeite om afscheid te nemen van deze droom, een droom die voor veel mensen misschien als 'gewoon' wordt beschouwd.
Maar voor mij, voor mij was dit alles.
Ik ben zó dankbaar voor de mensen die ons steunen, die ons keer op keer eraan blijven herinneren dat wij door moeten vechten en niet op moeten geven.
Zij geven mij energie, maar toch ben ik zó moe..
Ik weet niet wat de komende maanden brengen, ik heb wel geleerd uit ervaring van de laatste 5 jaar, dat er binnen 1 dag veel kan veranderen.
En daar houdt ik mij aan vast..

Lieve mensen, dankjewel voor het meelezen en de steun.
Weet dat ik dankbaar ben en er energie uithaal welke ik hard nodig heb.

 

Dit was het weer even voor nu,

Liefs, Kim 

 

 

Blog 9:

 

Lieve mensen,


Zoals jullie mee hebben kunnen lezen is er al maanden geen communicatie met de tegenpartij, 24 juli was de laatste dag dat de tegenpartij de mogelijkheid had om te reageren op de vele e-mails van mijn advocaat.
Dit is niet gebeurd en dus zijn wij een deelgeschilprocedure gaan starten om de communicatie te herstellen en ervoor te zorgen dat de tegenpartij mee werkt om de expertises te starten én een voorschot uit te keren.
Om een deelgeschilprocedure te starten moet er een rekest opgesteld worden.
Mijn advocaat heeft in juli aangegeven dat hij hier tijd voor nodig heeft want het is voor de rechtbank en moet écht goed zijn.
Dat begrijp ik uiteraard, maar wanneer mij gezegd word: "dat kost tijd, daar moet je mij even de tijd voor geven."
Had ik gedacht aan maximaal 3 weken?!
Helemaal gezien onze situatie al maanden nijpend is...

Ik ben nu al een aantal weken aan het informeren over de stand van zaken en over het rekest, want wij moeten ergens naar toe kunnen leven anders wordt je langzaam gek!
Maar ik kreeg maar geen informatie, zo'n 3 weken geleden kreeg ik te horen dat ik over zo'n 3 weken nog eens kon informeren naar het rekest.

Vorige week vrijdag kwam er een mail van de afdelingshoofd van de tegenpartij dat er was opgemerkt dat er een probleem is met de communicatie terwijl zij wél ziet dat alle e-mails van mijn advocaat goed zijn binnen gekomen.
Zij gaf aan een andere collega op mijn zaak te zetten die inhoudelijk op de e-mails zou gaan reageren.
Vandaag kreeg ik te horen dat de tegenpartij heeft aangegeven uiterlijk eind deze week of begin volgende week hierop te reageren, en dat de advocaat dit wilt afwachten.
Maar aangezien verzekeraars in dit soort zaken vieze spelletjes spelen, zoals onder andere tijd rekken en de cliënt laten uitdrogen wekt dit niet gelijk vertrouwen op.
En dus heb ik aangegeven dat ik er van uit ga dat het opstellen van het rekest niet op hold staat want dat is hoogstwaarschijnlijk tijd weg gooien, tijd die wij niet hebben.

En dus vroeg ik naar de stand van zaken betreft het rekest om vandaag te horen dat het zéker nog 3 weken duurt voordat het rekest af is..
De moed zakte mij echt in de schoenen...
Ik had nooit verwacht dat even de tijd geven, dadelijk dus zo'n 2 maanden duurt?!
En dan gaat er nog tijd overheen voordat je daadwerkelijk een afspraak krijgt bij de rechtbank...

Als ik denk aan hoeveel weken het nu nog minstens gaat duren voordat wij naar de rechtbank kunnen, krijg ik echt paniek!
En dus zoek ik zoveel mogelijk positiviteit op, schrijf dingen van mij af, heb mijn geweldige partner en gelukkig veel goede mensen om mij heen welke mij steunen én motiveren.

In de laatste 5 jaar heb ik contact gehad met veel verschillende mensen welke in dezelfde situatie zitten.
Mensen die behandeld worden als een dossier zonder dat daar een persoon achter zit..
Mensen die hun koophuis hebben moeten opgeven, mensen die het mentaal niet meer trekken...
Wij blijven door vechten, niet alleen voor ons, maar voor iedereen die zo behandeld wordt, hoe zwaar het ook is.

Dit was het weer even voor nu,
Dankjulliewel voor het meelezen.

Liefs,  Kim 

 

 

blog 10:

 

Hoi lieve mensen,

Ik zou afgelopen maandag een telefonische afspraak hebben met mijn advocaat, maar deze is niet door kunnen gaan aan mijn kant en is nu dus verzet.
Even een korte update betreft de voortgang van mijn letselschadezaak..
Of eigenlijk hoe de tegenpartij weer aan het rekken is.

16 augustus heeft de jurist van mijn advocaat contact gehad met het afdelingshoofd van de tegenpartij.
Er is aangegeven door onze jurist dat wij niet te spreken zijn over de gang van zaken betreft ons dossier.
Er wordt niet gereageerd op onze mails óf telefoontjes en wij hebben het gevoel genegeerd te worden.
Het afdelingshoofd van de tegenpartij gaf aan dat de emails van onze advocaat wel goed zijn binnen gekomen, zij zou een andere collega mijn dossier laten overnemen en deze zou uiterlijk eind vorige week begin deze week inhoudelijk op de emails reageren.

Apart hoe het loopt, zo ziet men dat wij doorzetten en er een deelgeschilprocedure aankomt, waardoor zij straks een advocaat moeten inschakelen en uiteraard betalen, en zo wilt de tegenpartij opeens gaan meewerken?
Of eigenlijk gewoon hun werk doen.
Ik had er gelijk mijn twijfels bij aangezien wij na 5,5 jaar wel doorhebben welke spelletjes er door de tegenpartij gespeeld worden.

En helaas hadden wij weer gelijk.
Vandaag kreeg ik een mail dat de assistent van mijn advocaat telefonisch contact heeft gehad met de tegenpartij, maar dan met dezelfde persoon welke al maanden nergens op reageerd!!
En wat wordt er dit keer gezegd, dat hij uiterlijk volgende week inhoudelijk zal gaan reageren op de mails.

Waar hebben wij het over?
Spelletjes spelen en tijd rekken.
Hopen dat wij het financieel en/of emotioneel niet meer volhouden.

Helaas is er nu niet meer over te vertellen, de zaak ligt nog steeds stil.
Afleiding zoeken is vaak moeilijk.
Zó frustrerend hoe zo'n verzekering er zo makkelijk van af komt terwijl zij mensen kapot aan het maken zijn..


Dit was het weer voor nu.
Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Kim 

 

 

 

 

blog 11:

 

Hoi lieve mensen,

Ik heb gisteren een telefonische afspraak met mijn advocaat gehad waaruit blijkt dat de tegenpartij nog steeds niet mee werkt.
De persoon welke al maanden niks met mijn dossier doet zou uiterlijk deze week reageren, maar zoals verwacht is er nog steeds geen bericht...
Mijn advocaat heeft geprobeerd telefonisch contact te krijgen maar tevergeefs.

Mijn advocaat zit al heel wat jaartjes in zijn vak en heeft al veel meegemaakt betreft verzekeringen, maar zoals deze verzekering te werk gaat is het toppunt en ronduit asociaal!!
Op hun site beschrijven zij expertise diensten te leveren waarbij eerlijkheid en integriteit hoog in het vaandel staan....
Misschien moet ik ze een woordenboek toesturen want dit is ver te zoeken bij hun manier van werken...

Zij blijven hun spelletje spelen, tijd rekken en ons uit laten drogen.
Het maakt mij zó kwaad dat zij op deze manier met mensen kunnen omgaan en er gewoon mee weg komen!
Het wordt tijd dat dit veranderd, net zoals mijn advocaat aangeeft, zij schenden de gedragscodes waar zij zich aan moeten houden zoals, het slachtoffer staat centraal en hoort niet de dupe te worden van een letselschadezaak.
Maar zolang wij de tegenpartij geen sanctie of wat dan ook kunnen opleggen wanneer zij de regels niet nakomen, blijven zij alle touwtjes in handen houden.

In de eerste 2/2,5 jaar na het auto ongeluk hebben wij het behoorlijk zwaar gehad doordat ten eerste ons leven op de kop stond, ons lichaam niet meewerkt en een fatsoenlijk voorschot uitbleef.
Dankzij mensen om ons heen hebben wij ons hier samen door heen kunnen slaan.
Nadat ik kennis had gemaakt met de behandelaar van mijn dossier bij de tegenpartij, werd er wel mee meegewerkt door de tegenpartij.
Ik was geen dossier meer maar ook een persoon.
Even dacht ik dat wij de zwaarste periode hadden gehad, maar helaas is de realiteit anders.
Het zwaarste gedeelte daar zitten wij nu midden in en moeten wij helaas ook nog wel een tijdje doorheen...

De trajecten zijn voorbij, andere afspraken of behandelingen die liepen heb ik moeten stoppen want de financiën zijn er simpelweg niet voor.
Dus geen behandeling, weinig afleiding en maar wachten en wachten.
Zo frustrerend wanneer je er geen controle over hebt en niks in je macht hebt om iets te veranderen.
Hier word ik gek van.
Ik heb pas geleden contact gehad met een ervaringsdeskundige en een heel fijn gesprek gehad.
Haar advies heb ik dan ook opgevolgd en ik heb een brief geschreven voor de tegenpartij.
Deze wordt nog gescheckt en wanneer we tevreden zijn, verstuurd.
Ik probeer alles wat ik maar kan proberen.
Ik blijf mij vasthouden aan mijn partner die alles met mij doorstaat.
Aan de mensen om ons heen die blijven roepen: jullie moeten niet opgeven, blijf doorvechten!!
En er alles aan doen om ons hierbij te helpen.

Dit was het weer even voor nu.

Liefs, Kim 

 

 

blog 11:

 

lieve mensen,

Morgen is het alweer donderdag en dus is de week ver door midden.
Ik ben begonnen met een vitaliteits traject via de gemeente.
De afspraken zijn een paar minuten bij bij vandaag dus dat scheelt, ik probeer het te zien als afleiding en daarnaast als ervaring in mijn eigen grenzen aan geven..

Ik merk nu in de praktijk, dat ik dat soms wel lastig vind.
De ene keer gaat het mij makkelijker af dan de andere keer, daarnaast wil ik mij 100% inzetten wat ook een gevoel van voldoening geeft, maar aan de andere kant kom ik mezelf ook weer behoorlijk tegen.
Gisteren was een lange zit voor mij, er waren pauzes tussendoor maar mijn concentratie was ver te zoeken, ik heb mij er doorheen gebeten maar ben helaas tóch weer over mijn grenzen gegaan.
Waardoor ik sinds dat ik gisteren middag thuis kwam t/m nu nog steeds op de blaren zit.
Mijn nek en rug doen ontzettend pijn en mijn energie moet ik uit de tenen halen.

Ik baalde ontzettend omdat ik mezelf dan weer tegen kom en merk dat frustraties opspelen..
Nu probeer ik deze gevoelens om te zetten in iets positiefs.
Ik moet hiervan leren en dit meenemen naar de volgende afspraak, zorgen dat ik de volgende keer beter op de signalen van mijn lichaam let en hier ook naar handel.

Daarnaast gaat het 'gewone' leven ook door, helaas, wat ook veel frustraties heeft opgeleverd..
Ik ben al sinds vorige week woensdag naar het advocatenkantoor aan het bellen naar de assistent van mijn advocaat, om een afspraak in te plannen én voor de juiste adresgegevens van de tegenpartij.
Want ik heb een brief geschreven voor de tegenpartij met de hoop dat dit iets losmaakt bij iemand en zij mee gaan werken, aangezien zij 5 vestigingen hebben hier in Nederland en ik de brief aangetekend wil versturen, wil ik uiteraard dat de brief bij de juiste binnen komt.

Ik weet niet of deze brief ervoor gaat zorgen dat de tegenpartij mee werkt, maar ik moet iets proberen!
Zoals ik eerder ook wel eens heb aangegeven word ik gek van het geen vooruitzicht hebben maar ook van het wachten en afhankelijk zijn van anderen.
Met deze brief heb ik 2 vliegen in 1 klap, ik heb het gevoel dat ik iets heb gedaan en daarnaast geef ik de tegenpartij 10 dagen de tijd om te reageren, waardoor ik ook naar iets toe kan leven.
Misschien moet ik er geen hoge verwachtingen van hebben, maar ik zal de dagen aftellen en wanneer ik geen reactie krijg, mijn energie in de volgende stap steken.

Helaas dus nog steeds geen vooruitgang in de zaak..
Hieronder kunnen jullie de brief lezen welke ik naar de tegenpartij verstuur.

Dit was het weer even voor nu,
Liefs, Kim

 

 

blog 12:

 

Hoi lieve mensen,

Pff wat een dag, of eigenlijk wat een maanden.
Het ongeluk is al meer dan 5 jaar geleden, de letselschadezaak vergt al die tijd al veel energie aangezien de tegenpartij al van het begin af aan ontzettend moeilijk mee werkt.
Er is een punt gekomen waarop de tegenpartij beter mee ging werken én wat menselijker werd, tot dit jaar.

De expertises die begin dit jaar aangevraagd zouden worden en nog steeds niet zijn aangevraagd.
De nieuwe dossier behandelaar die nergens op reageert, geen kennis van mijn dossier heeft en ons met opzet financieel laat uitdrogen in de hoop zo goedkoop mogelijk van ons af te komen.
Ze proberen ons letterlijk klein en kapot te maken en ik moet zeggen, ze zijn goed op weg...

Ik ben zó moe, ik ben gewoon op.
De stress maakt het nog zwaarder voor mijn lichaam, zo'n ontzettende nekpijn en er daardoor er met mijn hoofd compleet niet bij zijn.
Kan op sommige dagen niet eens helder denken, ik vergeet ontzettend veel het is chaos in mijn hoofd.
Een advocaat die het ontzettend druk heeft, alles kost zoveel tijd.
Voor je het weet ben je weer 2 weken verder en geen stap vooruit.

Ik probeer zo veel mogelijk positieve dingen te zoeken maar op een dag zoals vandaag hebben mijn emoties de overhand.
Ik heb een kort lontje en kan zo de hele dag huilen.
Ik ben er zó klaar mee dat ons leven stil staat, ik wil zó graag verder.
Ik heb nu dan eindelijk de correcte gegevens van de vestiging van de tegenpartij en ga dus de brief welke ik heb geschreven, aangetekend versturen.
Ik probeer mij hier aan vast te houden en aan het termijn wat de tegenpartij krijgt voor te reageren.
Ik hoop écht dat deze brief iets los gaat maken en dan we verder kunnen met de zaak...
Want ook al ben ik doodmoe, ik blijf vechten totdat ik écht niet meer kan!

Duimen jullie voor ons mee?
Liefs, Kim 

 

 

Blog 13:

Hoi lieve mensen,

Zoals ik eerder heb vermeld ben ik sinds september bezig met een vitaliteits traject via de gemeente.
Ik probeerde dit te zien als afleiding naast alles wat momenteel speelt en wilde deze ervaring gebruiken om in de praktijk mijn grenzen aan te kunnen/durven geven.
In de eerste week ben ik over mijn grens gegaan, ik heb mij erdoorheen gebeten maar toen ik thuis kwam was ik op.
Ik had ontzettende nekpijn, mijn rug voelde ook niet fijn en ik was doodmoe.
Heb niks meer uitgevoerd, ben gaan liggen en was uitgeteld.
De dag erna werd mijn dag nog steeds beïnvloed door enorme nekpijn..

En toen dacht ik aan 1 van de adviezen van mijn psycholoog.
Geef je grenzen aan!
Tsja, dat had ik niet gedaan, in plaats daarvan erover heen gegaan.
Dus weer een leermoment.
En de afspraken hierna heb ik mij zo goed mogelijk ingezet, maar daarnaast ook heel duidelijk mijn grenzen aangegeven.
Was het makkelijk? Nee!
Maar ben wel best trots dat ik dit gedaan heb en naar mijn lichaam heb geluisterd.

Afgelopen week moest ik werkzaamheden uitvoeren aan een tafel, hierdoor moest ik de hele tijd naar beneden kijken.
Dit is dus écht hopeloos met nekklachten.
Na 10 minuten begint het steeds meer pijn te doen en het level gaat alleen maar omhoog.
Uiteindelijk heb ik dan ook aangegeven dat dit gewoonweg niet te doen is.
Mijn coaches waren heel medelevend en begripvol, en dat deed goed!
Dit maakte het voor mij iets makkelijker om open te zijn.

Vandaag kreeg ik telefoon nadat mijn coaches en begeleider van de gemeente hadden overlegd.
En de conclusie is dat zij ook zien dat het gewoon niet gaat.
Ik hoef niet meer deel te nemen aan het traject én wordt voor een jaar arbeidsongeschikt verklaard.
Ik moest huilen aan de telefoon, simpelweg omdat het zó goed doet wanneer mensen zien dat ik wil, maar ook zien wat niet gaat.
En het feit dat men zo medelevend is!
Het gevoel van begrepen worden en ertoe doen, is super!
Er valt echt weer even iets van mijn schouders.



Bedankt voor het meelezen!

Liefs,Kim 

 

 

Blog 14:

 

hoi lieve mensen,

Een spannende week deze week..
Tijd van wachten is officieel voorbij, nu is het tijd om ons te laten horen.
Al mijn energie wat ik heb ga ik hierin steken.
Hoe dan ook ga ik ervoor zorgen dat aan het licht komt hoe de tegenpartij ons financieel laat uitdrogen, hoe de tegenpartij hun werk niet doet en niet eens op de vele emails en telefoontjes van mijn advocaat reageerd.
Dat zij niet meewerken aan het inzetten van de expertises terwijl deze afspraak met hen is gemaakt in november 2018.

Door mijn depressie kort na het ongeluk wordt ik als kwetsbaar neer gezet, dit weten zij goed te gebruiken.
Ze maken mij echt het leven zuur, ze proberen mij kapot te maken en het maakt hen niks uit, zolang zij uiteindelijk maar zo weinig mogelijk hoeven uit te betalen.
Het gedrag van de tegenpartij staat lijnrecht tegen over waar ze zeggen voor te staan.
Ik quote: "Jarenlange ervaring in het leveren van expertisediensten, waarbij eerlijkheid en integriteit hoog in het vaandel staan."
Zo staat het letterlijk op hun website.

Daardoor hoopte ik dat door een brief te sturen ter attentie van de directeur én het afdelingshoofd, er toch nog iemand zou zijn die deze normen en dus hun eigen woorden zou naleven namens het bedrijf.
Morgen, 15 oktober, is de laatste dag dat de tegenpartij op mijn brief kan reageren zonder dat ik stappen ga ondernemen.
En dan bedoel ik er alles aan doen om te laten zien hoe deze verzekering te werk gaat, maar nu met naam en al erbij!!

Helaas kan ik niet in de toekomst kijken, maar wat het resultaat ook zal zijn, ik heb in ieder geval gevochten en gedaan wat ik kan....

Ik wil nogmaals iedereen bedanken die zich de tijd neemt om mee te lezen wat er allemaal speelt, en vooral voor jullie mooie lieve woorden en steun!
Hier krijgen wij écht energie van!

Liefs, kim

 

 

Blog 15:

 

Hoi lieve mensen,

In mijn laatste blog gaf ik aan over positief nieuws te willen schrijven...
Nu kan dat eindelijk!!

Ik heb vandaag een telefonische afspraak gehad met mijn advocaat en blijkbaar heeft de brief welke ik verstuurd heb naar de tegenpartij, tóch iets los gemaakt!
Mijn dossier is overgenomen en deze meneer gaat het dossier de komende 2 tot 3 weken inlezen.
Het is nogal een flink pakket.
De assistent heeft telefonisch met deze meneer gesproken waarop de nieuwe dossier behandelaar met de vraag kwam hoezo ik een brief naar hen heb verstuurd, niet wetende wat de voorgeschiedenis is.
De assistent van mijn advocaat heeft haarfijn uitgelegd hoe er al maanden radiostilte is vanuit de tegenpartij en dat zij al met hun handen in het haar zitten laat staan ik, de cliënt.

Na de hele uitleg van de assistent begreep de nieuwe dossier behandelaar het één en het ander.
Hij gaf aan zich in te gaan lezen en om daarna een persoonlijke afspraak in te plannen met ons.
Later op de middag heeft mijn advocaat zelf nog een keer telefonisch gesproken met de nieuwe dossier behandelaar en er wordt nu een klein voorschot over gemaakt om ons al een beetje tegenmoet te komen.
Mijn advocaat had een fijne eerste indruk van deze meneer en wat zijn wij opgelucht dat de zaak eindelijk weer gaat lopen!

Gisteren had ik een zware dag en heb ik veel gehuild, vandaag stond deze telefonische afspraak en ik had geen idee wat ik kon verwachten.
Nu is er eindelijk eens wat positief nieuws.
Aangezien wij met deze nieuwe dossier behandelaar een frisse start gaan maken, heb ik voor nu de klacht naar de tegenpartij ingetrokken in afwachting van hoe de medewerking verder gaat verlopen.

Ik hoop dat de zaak nu aan het lopen blijft en wij op een fatsoenlijke manier verder kunnen naar het afsluiten hiervan.

Zo zie je maar weer dat in 1 dag iets kan veranderen!
Dankjulliewel voor het meelezen en vooral voor het mee duimen voor ons!!
Uiteraard houd ik jullie op de hoogte.

Liefs, Kim 

 

 

Blog 16:

 

Hoi lieve mensen, 


Het is weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven.
Ik ben nu een paar dagen ziek geweest maar de laatste tijd heb ik ook veel last van mijn nek en rug waardoor ik veel draai in mijn slaap, opsta met pijn en daarnaast ook weer minder energie heb, daarnaast ben ik er door de nekklachten regelmatig ook niet helemaal bij met mijn hoofd.

Maar zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn laatste blog is er wel eindelijk goed nieuws gekomen na maanden van radiostilte van de tegenpartij en het financieel uitdrogen van ons.

24 oktober heeft mijn advocaat een telefonisch gesprek gehad met mijn nieuwe dossier behandelaar van de tegenpartij.
Deze heeft ook via email de bevestiging gegeven van dit gesprek, de afspraken welke gemaakt zijn en het voorschot dat uitgekeerd is geworden.
Een heel fijn gevoel dat deze meneer zijn woorden tot nu toe netjes nakomt.

In de mail geeft de dossier behandelaar ook aan om een gesprek in te plannen met mij om de letselschadezaak af te wikkelen.
Ik hoop écht dat dit ook gaat lukken zodat wij dit hoofdstuk na meer dan 5 jaar eindelijk kunnen afsluiten!

Ik wil graag het vertrouwen er in hebben dat wij er samen uitkomen en de zaak op een goede manier kunnen afsluiten, maar door hoe het allemaal is gegaan de laatste 5,5 jaar lukt mij dat niet, ik kan alleen maar hopen en duimen dat ik niet wéér teleurgesteld word..
Ik ben heel blij om te weten dat de zaak weer loopt alleen dringt het nog niet helemaal door...
Mentaal zit ik nog steeds in survivalmode...
Maar wanneer er weer rekeningen in de brievenbus liggen raak ik niet meer in paniek! Wat is dát fijn!

Ik leef toe naar het gesprek met de tegenpartij met de hoop dat wij de zaak kunnen afwikkelen.
Voor de rest leef ik nog steeds dag per dag, probeer ik zo veel mogelijk te doseren en zo weinig mogelijk gefrustreerd te raken door mijn lichaam..
Blijft lastig wanneer ik er door de klachten niet bij ben met mijn hoofd en weer de fout in ga met iets..
Positief blijven denken dan maar...


Duimen jullie voor ons mee?

Dit was het weer voor nu,
Liefs, Kim

 

 

Blog 17: Masker

 

Hoi lieve mensen,

De meesten van jullie hebben vast wel eens een zware griep gehad.
Denk eens terug aan hoe je je dan voelt, een algeheel ziek gevoel, zwak en moe.
Wanneer het koud wordt heeft dit een groot effect op mijn nek en rug en de rest van de klachten die je erbij kunt krijgen.
Ik ben savonds doodmoe en ga redelijk vroeg naar bed, om smorgensvroeg weer draaiend wakker te worden van de pijn.
Hoe vroeg het ook is, dit is mijn persoonlijke wekker die zegt dat ik moet opstaan.

En dan voel ik mij alsof ik een zware griep heb gehad, moe, zwak, mijn lichaam voelt pijnlijk en een algeheel gevoel van mij niet fijn voelen.
Taken kosten meer energie, op sommige dagen zelfs het aankleden en verzorgen.
En dan kom ik weer terug op het doseren maar ook het laten zijn...
Niet te streng zijn voor mezelf en gewoon even zijn zonder iets te moeten.

Maar soms moet je wel iets, een afspraak of wat dan ook waardoor je onder de mensen moet komen.
Hoe fijn het dan voelt om mijn masker op te zetten en te doen alsof ik mij best goed voel.
Maar dan komt het volgende, hoe kan ik begrip krijgen van mensen van 'buitenaf' wanneer ik niet mijn 'echte' ik laat zien op dat moment?
Zij zien niet wat voor een nacht ik heb gehad, hoeveel energie en moeite het mij heeft gekost om er te komen, wat het mij kost om er te zijn en hoe ik mij erna voel...
Hoe er momenten zijn dat ik mijn masker niet op kan laten en huil van de pijn.

Dus wat heb ik nu eigenlijk aan dat masker?
Ik heb hier de laatste tijd over nagedacht en de conclusie tot nu toe, op het moment dat ik dat masker draag kom ik het dichts in de buurt bij de 'ik' vóór het auto ongeluk...
Ik dacht dat ik zo'n behoefte had aan begrip krijgen van mensen van buitenaf, maar door de laatste jaren ben ik mij gaan beseffen dat ik dit niet nodig moet hebben om gelukkig te zijn.
Wat er ook speelt in je leven, vaak zal niet iedereen je begrijpen.
En dus probeer ik mijn focus te leggen op het accepteren en herindelen van ons leven.
Wat een beetje makkelijker zou gaan als wij eens eindelijk de letselschadezaak kunnen afsluiten..
Hoop doet leven.. dus vooruit blijven kijken.

Dit was het weer voor nu.
Liefs, Kim

 

 

Blog 18:

 

Hoi lieve mensen,


Wegens persoonlijke omstandigheden ben ik niet veel online geweest.
Wegens de privacy van mijn dierbaren ga ik hier dan ook niet verder op in...

Afgelopen eind oktober/ begin november is mijn dossier overgenomen en ingelezen geworden. Hier zou 3 weken voor nodig zijn waarna wij een persoonlijke afspraak zouden krijgen met mijn nieuwe dossier behandelaar.
Deze gaf in de mail aan naar een afwikkeling te willen werken.
Ondertussen is het december en hebben wij nog niks van de tegenpartij vernomen.
Afgelopen week heeft mijn jurist een mail gestuurd waar nog geen antwoord op binnen is, ondertussen heb ik mijn advocaat laten weten dat ik geen nieuw spelletje ga spelen.
En dus als wij vóór aanstaande donderdag niks hebben vernomen van de tegenpartij, zet ik alles weer in gang. De klacht én het opzoeken van de pers..
Ik hoop dat dit niet nodig is want het liefst wil ik de zaak afwikkelen en dit hoofdstuk eindelijk kunnen afsluiten.

Zo niet dan wil ik de expertises in gang zetten, wat wij eigenlijk  november 2018 al zouden doen, en een fatsoenlijk voorschot krijgen zodat wij weer vooruit kunnen.
Want nu zit ik nog steeds vast, het hele jaar hebben ze ons financieel laten uitdrogen dus met dit kleine laatste voorschot konden wij lang niet alle achterstand bijwerken.
Daarnaast nog steeds geen vooruitzicht, en dus geen fysio of psycholoog...

Ik hoop dat er een afspraak komt vóór het eind van dit jaar zodat ik in ieder geval weet  waar ik komend jaar aan toe ben..
Afgelopen jaar heeft mij zó moe gemaakt...

Ik houd jullie op de hoogte.

Dankjullie voor het meelezen én het meeleven!

Liefs, Kim 

 

 

Blog 19:

 

Hoi lieve mensen, 

Alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog...
Heel eerlijk, ik zit dan ook echt niet lekker in mijn vel..
Maar hier komt dan mijn eerste blog in dit nieuwe jaar.

Sinds het ongeluk 12 juni 2014 staat mijn leven op de kop en ben ik een stukje van mijzelf 'kwijt.'
Ik heb een zware depressie gehad in 2014 kort na het ongeluk.
Het is een achtbaan geweest van emoties, veranderingen, sukkelen met gezondheid en het vechten tegen een verzekeringsmaatschappij.

Daarnaast komt het 'gewone' leven je tussendoor ook nog even flink schoppen zoals meerdere lekkages, een groot probleem met de stroom waardoor zowat het hele huis open lag, wasmachine kapot, de auto kapot en ga zo maar door,maar ook een spoed operatie voor mijn hondje en het afscheid nemen van dierbaren...

Ik weet dat ieder zo wel zijn eigen gebeurtenissen en situaties door gaat, ik probeer in positieve energie te blijven staan maar het wordt steeds moeilijker...
Als ik nu even een rustperiode kon krijgen, even kon 'opladen' maar die kans krijgen we maar niet..
Van de regen in de drup...

Veel mensen met een whiplash zullen met mij eens zijn dat we allemaal erkenning willen en begrepen willen worden.
Ondertussen heb ik het heft in eigen handen genomen en een aangetekende brief verstuurd naar de tegenpartij.
Ik ben meer dan een dossiernummer, ik ben een persoon met gevoel.
Toen het bericht kwam dat mijn dossier is overgenomen door het kantoor van de tegenpartij zelf, blijkbaar was deze voorheen uitbesteed, dacht ik dat we eindelijk voor uit konden...
De tegenpartij gaf 24-10-2019 aan een klein voorschot over te maken en 3 weken nodig te hebben voor zich in te lezen om hierna een persoonlijke afspraak in te plannen.

Ondertussen zijn er mails gestuurd vanuit het advocaten kantoor en is er 17-12-2019 een telefonische afspraak geweest tussen mijn advocaat en de tegenpartij over de afwikkeling van de zaak..
Hoe kun je het hebben over de afwikkeling van de zaak wanneer je de cliënt nog nooit hebt ontmoet..?
Ik heb mijn klacht ingetrokken naar de tegenpartij omdat mijn dossier was overgenomen en wij een nieuwe, schone start wilden met deze meneer.
Maar er wordt wéér een spelletje gespeeld en wéér worden de afspraken niet na gekomen.


17 december heeft mijn advocaat in de ochtend een telefonische afspraak gehad met de tegenpartij, dit was de eerste keer dat er afgelopen jaar eindelijk eens inhoudelijk over mijn dossier werd gesproken en over een eventuele afwikkeling.
Met spanning en buikpijn heb ik rondgelopen... om uiteindelijk de volgende dag later op de middag gebeld te worden.
En daar sta ik dan bij kwikfit, terwijl mijn advocaat weer vanuit de auto belt..
Absoluut geen fijn gesprek op deze manier, voor mijn advocaat is het zijn werk, maar voor mij is het heel persoonlijk en niet altijd makkelijk te begrijpen, laat staan onthouden!!
Daarnaast werd ik behoorlijk emotioneel en na afloop van het gesprek, kon ik de helft al niet meer onthouden.
Sindsdien probeer ik het gesprek zoveel mogelijk terug te halen en ook het bod welke de tegenpartij heeft gedaan, maar ik vertrouw er niet op dat ik dit goed heb onthouden...
Ik heb een bedrag in mijn hoofd maar heb ik het überhaupt goed verstaan en/of onthouden...?
Gezien deze hele situatie weet ik niet of ik nog de kracht kan vinden om door te gaan, ik probeer te bedenken of ik een start kan maken met het bedrag dat ik in mijn hoofd heb, maar ik weet niet eens of ik na aan het denken ben over het juiste bedrag...
Er gaat grof gerekend sowiezo al €50,000 van af omdat wij de bijstandsuitkering bruto moeten terug betalen...
Op financieel vlak moet je als slachtoffer je schade zoveel mogelijk beperken, daarnaast was ik zzp'er en had geen inkomen meer en dus moesten wij wel een bijstandsuitkering aanvragen.
Welke ik niet had gehad als er geen sprake was van letsel of een letselschadezaak!
Dus hoe ik het zie, is dit een schadepost van de tegenpartij...
Maar blijkbaar is ook dit niet zo makkelijk...

Daarnaast kan er makkelijk gedacht worden, ach een whiplash..
Ruim 50% van de patiënten zijn binnen enkele dagen van de klachten af, 30 tot 35% heeft tot 3 weken later nog klachten en na 3 maanden is dit 15 tot 20%.
15% van de patiënten heeft meer dan 6 maanden klachten en deze zijn chronisch.
Het verschilt per persoon en per situatie van de oorzaak van de whiplash.
Bij mijn partner en mijzelf zijn de klachten chronisch.
Maar als ik terug denk is dit niet zo heel raar.
Aangezien wij beide een voor én zijwaartse whiplash hebben en daarnaast hebben wij het ongeluk niet zien aankomen, zaten wij beide in rust tijdens het ongeluk, wat betekend dat je spieren niet de klap hebben opgevangen zoals wanneer je een ongeluk wél ziet aankomen en je je schrap zet...


Ontzettend veel om over na te denken..
Geen idee wat ik moet doen of nog kan doen...

 

Dit was het voor nu, was ook wel lang genoeg denk ik....

Dankjulliewel voor het meelezen en de steun! 

 

Liefs, Kim

 

 

Blog 20:

 

Hoi lieve mensen, 

Zoals de meeste van jullie hebben kunnen mee lezen was het laatste contact tussen mijn advocaat en de tegenpartij alweer een teleurstelling...
2019 staat voor mij als het jaar van genegeerd worden door de tegenpartij, het financieel uitgedroogd worden door de tegenpartij, en daarnaast het verliezen van dierbaren maar ook het vasthouden aan hoop...

Het was pas in oktober 2019 toen ik eindelijk weer wat hoop kreeg.
De nieuwe dossier behandelaar zou zich binnen 3 weken gaan inlezen in mijn dossier, een klein voorschot overmaken én zorgen voor een persoonlijke afspraak.
Het voorschot kwam binnen, wat mij nog meer hoop gaf want dit was al 1 punt dat na werd gekomen door deze meneer.
Aangezien mijn dossier een behoorlijk dossier is heb ik deze meneer tijd gegeven en ben ik dus niet gelijk na 3 weken gaan bellen..
Uiteindelijk ben ik bij mijn advocaat gaan informeren en hebben zij een mail gestuurd naar de tegenpartij.
24-10 is er aangegeven 3 weken nodig te hebben, uiteindelijk heb ik op 3-12 toch zelf maar weer eens er achter aan gemaild...
16-12 kreeg ik van de assistent van mijn advocaat te horen dat er een telefonische afspraak op de agenda stond voor 16-12 tussen mijn advocaat en de tegenpartij.

Na een zwaar jaar had ik zó de behoefte om maar iets te weten voordat wij het nieuwe jaar in zouden gaan..
Of dit nu zou gaan om de afwikkeling van de zaak of alleen wetende dat wij de expertises gaan starten en in ieder geval schot in de zaak hebben en waarin iedereen netjes mee werkt..
Maar helaas was dit niet het geval..

De dag erna kreeg ik telefoon van mijn advocaat over het gesprek..
Welke voor mij niet echt op een gunstig moment kwam..
Ik was in die periode sowiezo al behoorlijk emotioneel, er was veel gebeurd in een korte tijd en daarnaast stond ik bij kwikfit op mijn auto te wachten...
Normaal vind ik het prettig om pen en papier bij de hand te hebben en om in een prettige omgeving te zijn wanneer ik een telefonisch gesprek heb met mijn advocaat , thuis dus.
Daarnaast was ik gespannen én emotioneel en kwam maar de helft van de informatie binnen..
Zodra ik hoorde dat er een belachelijk bod was voorgesteld maar ook dat dit het alweer was voor dit jaar, geen persoonlijke afspraak en geen idee van hoe nu verder...
Ik werd zó verdrietig maar ook behoorlijk boos..
Alweer komt de tegenpartij hun afspraken niet na.
Het laatste beetje hoop werd alweer de grond in geboord.
Ik heb ze meer als genoeg tijd gegeven om mijn dossier in te lezen én om een persoonlijke afspraak in te plannen vóór eind 2019, maar wéér hebben ze tijd lopen rekken en een afspraak?
Waarom? Ik ben toch maar een dossier....

Ondertussen heeft mijn advocaat contact gehad met de tegenpartij en op maandag 20-01-2020 stond er een telefonische afspraak op voor mijn advocaat en mijzelf, dit hoorde ik net voor dat weekend en dus heb ik het hele weekend met spanningen rond gelopen.
Allerlei scenario's dingen er door mijn hoofd maar zoals het meestal gaat, loopt het totaal anders dan dat ik gedacht had.
Mijn advocaat begon te vertellen en natuurlijk hoorde ik maar weer de helft..
Hij noemde een bedrag en voordat hij was uitgepraat zei ik al ja is prima, ik ben er helemaal klaar mee.
En voor letterlijk 1 seconde, voelde ik mij zó vrij!
Maar mijn partner stond naast mij en zei nee schat je begrijpt het niet geef mij de telefoon maar..
Wat bleek.. de nieuwe dossier behandelaar heeft totale lak aan het laatste voorstel en de afspraken van mijn vorige dossier behandelaar.
De huidige dossier behandelaar kwam uiteindelijk met een bod welke lager is dan het vorige bod, én waar ook nog eens alle voorschotten mee verrekend zouden worden.
Het bedrag wat ik hiervan over zou houden is nog te weinig voor de gemeente en de zorg- en huurtoeslag terug te betalen welke ik ook nog eens verplicht heb moeten aanvragen om mijn schadeposten te beperken.

Al van het begin aan af aan, juni 2014, hebben wij aangegeven wat onze situatie is.
Een zelfstandig ondernemer, geen inkomen meer en uiteraard lopen de lasten door.
Aangezien mijn inkomstenverlies veroorzaakt is door een auto ongeval waarbij de ander 100% schuld was, heb ik gevraagd voor maandelijkse voorschotten, hierin konden wij dan een middenweg zoeken maar dit werd maar niet gehoord.
En dus duurde het elke keer maanden voordat er een voorschot kwam en het voorschot dat binnen kwam? Was amper genoeg om alle achterstanden van te betalen laat staan om weer even met adem vooruit te kunnen..
Van de bevoorschotting in de laatste 5 jaar hebben wij moeten overleven.
Ze rekken maar tijd, doen wat ze willen, houden met niemand anders rekening dan met henzelf, ik heb overal 110% aan meegewerkt, privacy heb ik niet meer en alles mogen zij inlezen.
Ik heb zelfs persoonlijk alles opgevraagd én opgehaald bij mijn huisarts en dit persoonlijk afgegeven bij mijn advocaat, zodat het allemaal sneller ging.


De tegenpartij denkt dat zij niets anders nodig hebben dan een dossier.
Dat er een persoon aan dat dossier vast zit doet er niet toe.
Daarnaast weten zij van onze situatie, zij hebben ons het hele jaar financieel uitgedroogd én genegeerd.
Zij weten mijn financiële en emotionele situatie en maken hier gebruik van.
Hopen dat ik de kar niet meer trekken kan en akkoord ga met een flut bedrag.

Hierdoor moet ik wel doorvechten en wordt helaas ook 2020, een zwaar jaar..
Ik heb veel gesprekken gehad met de mensen naast ons en ze staan allemaal achter ons, ieders eerste reactie was: Hoe onmenselijk is dit? Jullie moeten doorgaan jullie kunnen dit niet pikken!

En dat doet goed!
Dus ademen en weer door.. 

Dit was het weer even voor nu.

Liefs, Kim

 

 

Blog 21:

 

Hoi lieve mensen, 

Het is weer even geleden sinds mijn laatste blog, ik kon helaas niet veel vermelden omdat ik af aan het wachten ben op antwoord van mijn advocaat over hoe nu verder.

20 januari heb ik een telefonische afspraak gehad met mijn advocaat. Alleen om wéér teleurgesteld te worden.
Die dag heb ik alles moeten laten bezinken..
2 dagen later heb ik mijn advocaat gemaild over hoe ik er in sta en omdat ik een specificatie wil van de tegenpartij betreft hoe zij op dit belachelijke bod zijn gekomen.
Wat niet zo moeilijk moet zijn om toe te sturen (vanuit de tegenpartij) áls dit geen nat vingerwerk is geweest.
Begin februari heb ik nogmaals gemaild, een week later heb ik de assistent van mijn advocaat gemaild en vandaag mijn advocaat...

Zó frustrerend! Ik heb mijn best gedaan het los te laten en geprobeerd erop te vertrouwen dat mijn advocaat het regelt.
Ik heb rustig afgewacht maar nu vraag ik mij af, waarom?
We zijn weer bijna 1 maand verder en ik heb geen idee wat er achter de schermen gebeurd, óf er iets gebeurd..
Ik wil alleen weten dat ik niet vergeten wordt en dat wij geen maanden gaan wachten zoals vorig jaar...

Misschien is mijn advocaat bezig met de volgende stap, maar zolang ik niks terug hoor kan ik hier niet zomaar vanuit gaan.
Als ik dan herinnerd word aan afgelopen jaar, zakt mij de moed in de schoenen.
Wordt dit ook zo'n jaar..?
Wordt dit weer zo'n jaar waarin alles stil staat?
In mijn hoofd blijft alles verder gaan.
De financiële situatie, maar ook de weg naar zorgen voor balance, het doseren, het accepteren van mijn lichaam, het accepteren van het opgeven van mijn kinderwens...
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Gisteren kreeg ik een mail terug van de jurist van mijn advocaat, dat er telefonisch contact is geweest met de tegenpartij en dat zij alles op de mail heeft gezet.
Ik heb gevraagd om mij deze mail ook door te sturen...
Deze mail is 20-2 verstuurd naar de tegenpartij en dus vraag ik mij af wat er is de tussentijd is gebeurd???
Ik ben geen jurist of advocaat en ik begrijp dat zij het druk hebben, maar na afgelopen jaar en na hoe de tegenpartij met ons om gaat, heb ik wel bepaalde verwachtingen van mijn advocaat, en afwachten valt hier niet onder..

Ik vraag mij af of dossierbehandelaars van letselschadezaken, en dan vooral van de verzekeraars, beseffen dat een slachtoffer meer door gaat dan alleen de lichamelijke klachten, de revalidaties, een reïntegratie enz..
En komt zoveel meer bij kijken...

Afhankelijk van je letsel en klachten kan je leven behoorlijk veranderen zoals de indeling van je leven, je baan, relaties enz.
Maar ook de verwachtingen die je had, je toekomstperspectief, gezinsuitbreiding enz.
Dit blijft moeilijk.. 

 

 

Dit was het weer voor nu.

Ik hoop dat wij op korte termijn stappen vooruit kunnen zetten..

Hier ben ik zó aan toe!

 

Duimen jullie met ons mee?

Liefs, Kim

 

 

Blog 22:

 

Hoi lieve mensen, 

Even weer eens wat informatie over wat nu speelt betreft de letselschadezaak.

Eigenlijk was er met de vorige dossierbehandelaar afgesproken om de expertises te starten, dit zou in januari 2019 gaan lopen en ik zou op de wachtlijst komen.
Nu is het mei 2020 en ik sta nog steeds nergens op een wachtlijst.
Zoals jullie mee hebben kunnen lezen zijn er in de tussentijd veel problemen geweest met de nieuwe dossier behandelaar van de tegenpartij.
Vorig jaar was er bijna complete radio stilte, de tegenpartij wilde maar nergens aan mee werken en heeft alleen maar loze beloftes gedaan en tijd gerekt.

Ondertussen hebben wij met deze nieuwe dossier behandelaar afgesproken dat wij naar de expertises gaan toe werken aangezien wij het niet eens worden over de slotsom.

Midden april heb ik een nieuw machtigings formulier getekend zodat mijn advocaat medische gegevens van mij kan opvragen.
Voorheen heb ik dit zelf aangevraagd, opgehaald én afgegeven maar dan hoorde ik van de tegenpartij dat zij iets van informatie misten en liep het alweer niet lekker.
Daarnaast heb ik niets te verbergen en wil ik ook niet dat de tegenpartij denkt dat ik bewust iets achter houd.
En dus laat ik het dit keer allemaal via de advocaat lopen.

De tegenpartij heeft dus informatie aangevraagd, veel van wat ze vragen heb ik al eens of zelfs meerdere keren verstrekt.
Wat zij er mee doen geen idee..
Daarnaast werden nu vragen gesteld over informatie van mij betreft de ziektewet van het UWV, ik heb nooit in de ziektewet gezeten!
De vraag kwam of wij momenteel bijstandsuitkering ontvangen, welk dossier hebben zij voor zich?!
Ik heb, zoals jullie ook mee hebben kunnen lezen pas nog een vitaliteits traject gehad via de gemeente, en die informatie is ook doorgestuurd naar de tegenpartij.
Ik vraag mij echt af wat zij aan het doen zijn daar....

Maar goed, de informatie wat zij vragen wordt door mijn advocaat allemaal opgevraagd en doorgestuurd.
Dan zal de tegenpartij zich in moeten lezen en uit ervaring kan ik al voorspellen dat hier wel weer een tijd overheen zal gaan.
En dus verwacht ik dit jaar niet zoveel...
De wachtlijsten zullen door het corona virus langer zijn en dus is het een makkelijke optelsom..
Voordat de tegenpartij alle informatie heeft, doorleest en ik überhaupt op een wachtlijst kom, en dan de wachtlijst zelfs wat ook weer een paar maanden kan duren...
Ik heb gedaan wat ik kan, nu kan ik het alleen maar proberen los te maken en mij focussen op mijzelf...

Daarnaast blijft een fatsoenlijk voorschot uit.
Ik ben zó dankbaar voor de mensen die achter ons staan en ons hier door heen helpen.
Anders zou ik niet weten waar wij nu zouden wonen.
Helaas zijn er veel mensen die deze hulp niet krijgen en in grote problemen komen en de letselschadezaak moeten afwikkelen omdat zij dit niet vol kunnen houden..
Het gaat er zo oneerlijk aan toe, hier moet wat in veranderen

Dit was het weer even voor nu..
Dankjullie voor het mee lezen.
Ik hoop dat jullie gezond zijn en blijven, samen staan wij sterk.

Liefs, kim

 

 

Blog 23:

 

Hoi lieve mensen, 


17 juni heb ik een telefonische afspraak met mijn advocaat gehad betreft de stand van zaken en hoe verder.
Wij zijn waren het eens dat het simpelweg maar niet opschiet en het nu tijd wordt dat er stappen worden gezet.
De weg naar de expertises moet worden gestart én een persoonlijke afspraak met de tegenpartij moet worden ingepland, aangezien mijn nieuwe dossier behandelaar mij nog steeds niet heeft ontmoet.
Daarnaast is het noodzaak voor ons dat er een fatsoenlijk voorschot komt.

En dus zou mijn advocaat een pittige mail opzetten voor de tegenpartij, deze moet ik eerst goedkeuren en dan wordt deze verstuurd.
Mijn advocaat gaf aan een notitie te hebben gemaakt hiervan en ik zou de mail uiterlijk 23 juni binnen hebben.
Helaas was dit niet het geval.
Na gebeld én gemaild te hebben kreeg ik uiteindelijk een mail van de assistent van mijn advocaat.
Hierin staat dat het mijn advocaat helaas niet is gelukt om de concept brief op te stellen en ik deze uiterlijk 30 juni binnen zal hebben.
Daarnaast hebben zij mail gekregen van de tegenpartij en mij deze ook doorgestuurd.
Hierin staat dat er vervolgd kan worden met het delta v onderzoek en dat ik, de cliënt, mogelijk benaderd zal worden door de door hen ingeschakelde deskundige.

Hier ga ik uiteraard absoluut niet mee akkoord.
De afspraak was dat beide partijen zouden zorgdragen voor een onpartijdige deskundige.
Ondertussen heb ik contact gehad met meerdere mensen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten.
Zij hebben met mij hun ervaringen gedeeld en ik weet dus hoe vies zo'n verzekering het spelletje kan spelen.

Ondertussen in de laatste weken wordt ik elke ochtend wakker door pijnklachten, ik probeer vanalles om het maar te verzachten maar niets dat écht helpt.
Daarnaast kan ik niet naar mijn fysiotherapeut of andere behandelaar gezien mijn zorgverzekering terug naar een basisverzekering is gezet omdat ik te vaak de betalingen niet en/of niet of tijd kon voldoen...
Ik loop in een cirkel en kom maar niet verder.
En wanneer je denkt 1 stap vooruit te doen, doe je er uiteindelijk weer 3 terug..
Zó frustrerend.
En dus kan ik wéér alleen maar wachten en wachten...

Dit was het weer even voor nu, ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Kim

 

 

Blog 24:

 

Hoi lieve mensen, 

Weer een update betreft de stand van zaken.
Gisteren heb ik een telefonische afspraak met mijn advocaat gehad én de email binnen gekregen.
Het delta v onderzoek waar de tegenpartij het over heeft blijkt geen expertise te zijn zoals ik dacht.
Het is een nabootsing van het ongeluk, de tegenpartij noemt het ongeluk een low impact aanrijding en wilt daarom dat ik aan dit onderzoek mee doe.
6 jaar na het ongeluk?!?!
Mijn advocaat heeft hier al mooi op gereageerd in de email en aangegeven dat hij mij, zijn cliënt, adviseert om hier absoluut niet aan mee te werken.
Als zij denken aan te kunnen tonen dat het om een low impact aanrijding gaat dat is dit aan hun om te bewijzen.
Daarnaast was het absoluut geen low impact aanrijding en getuigen genoeg!
Het is een goede brief geworden met de juiste standpunten.
Het komt er nu op neer dat mijn advocaat de tegenpartij niet vraagt maar sommeert om punt 1 te starten met de expertises én punt 2 een fatsoenlijk voorschot uit te keren.
Zij hebben t/m 18 juli om hier in mee te werken, zo niet, het rakest voor de rechtbank ligt klaar en zal dan ook zonder verder overleg verstuurd worden.

Dus voor nu laat ik het weer even los en wachten we af t/m 18 juli.
En dan kunnen we óf eindelijk verder met de tegenpartij óf we zetten een andere stap en gaam naar de rechter.
Hoe dan ook, vooruitgang gaat er komen

Ik wens jullie een fijn weekend.
Liefs,
Kim

 

 

Blog 25:

 

Hoi lieve mensen, 

Zoals jullie mee hebben kunnen lezen in de vorige update hebben wij moeten wachten tot 18 juli, wegens vertraging tot 20 juli op reactie van de tegenpartij.
Nu blijft de tegenpartij maar vragen naar informatie.
Bepaalde informatie waar zij om vragen hebben wij al (meerdere keren) aangeleverd.
Daarnaast beweert de tegenpartij dat ik vóór het ongeluk van 12 juni 2014 al eens in behandeling ben geweest bij het revalidatie centrum waar ik in 2015 het traject heb gevolgd.
Dit klopt absoluut niet, geen idee waar zij dit idee vandaan toveren.
En dus moet mijn advocaat bij het revalidatie centrum de gegevens opvragen van o.a. mijn allereerste behandeling.

Dan het feit dat zij blijven vragen om gegevens over mij van het UWV.
Ik heb al meerdere keren aangegeven hier niet bekend mee te zijn, ik heb jaren geleden, al zéker meer als 8 jaar geleden, een contactpersoon gehad bij het UWV omdat ik werkzoekende was en hulp kreeg met solliciteren.
Deze bevestiging heb ik ook gekregen via de mail van deze meneer en doorgestuurd naar mijn advocaat.
Maar natuurlijk is dit voor de tegenpartij niet voldoende.

Eigenlijk hebben zij alle nodige informatie al binnen en wordt het tijd dat mijn dossier behandelaar van de tegenpartij eens met volledige inzet mijn dossier doorneemt én kent.
Wij gaan nu de laatste ( in mijn ogen zinloze informatie) aanleveren en dan ligt de bal bij de tegenpartij.
Het ligt aan de reactie en acties van de tegenpartij wat zij hierna gaan doen, of wij wel of niet naar de rechtbank gaan.
Heel eerlijk, wat mij betreft mag alles naar de rechtbank verstuurd worden.

Wij zijn nu al 6 jaar lang aan het strijden tegen deze verzekering, al 6 jaar staat ons leven stil, zijn er spanningen en stress, staan zij mijn herstel met regelmaat in de weg.
Door mijn sterk verminderde belastbaarheid én de wisselvallige dagen betreft de klachten, heb ik met mijn verstand mijn kinderwens opgegeven.
Er is zoveel gebeurd in de laatste 6 jaar, voor mijn gevoel kan ik zo 3 boeken schrijven...
Maar geen rust moment er tussen om even op adem te komen.

Ik ben bij de huisarts geweest omdat mijn nek en rechter schouder al weken lang ontzettend pijn doen, het zit muurvast tot onder mijn schouderblad.
Het enige wat ik kan doen is doseren, mijn oefeningen en zo lief mogelijk zijn voor mijn lichaam.
Terwijl ik eigenlijk gewoon écht fysiotherapie nodig heb...
Helaas laat onze situatie dit niet toe, het lijkt alsof ik binnen elk aspect in een cirkel blijf lopen.

Ik mis mijn werk en de voldoening hiervan, ik mis mijn lichaam waar ik op kon bouwen en van op aan kon.
Ik wil weer kunnen leven in plaats van overleven.
De tegenpartij zou mij juist zo goed mogelijk moeten helpen om te herstellen en weer een plek te krijgen in de maatschappij.
In plaats daarvan behandelen zij mij als de schuldige van het auto ongeval.
Zo voelt het..

Dus alweer afwachten..
Ik houd jullie op de hoogte.

Bedankt voor het mee lezen én het mee leven.
De berichten welke ik krijg doen mij ontzettend goed!
Als je dit leest en dezelfde situatie zit, hoop ik dat deze blog je een beetje kan helpen.

Liefs, Kim

 

 

Blog 25:

 

Hoi lieve mensen, 

Gisteren heb ik de email binnen gekregen van mijn advocaat voor de tegenpartij.
Het is een goede en duidelijke mail.
O.a. wordt er aangegeven dat de belangen van mij ,de cliënt, voorop moeten staan in plaats van hun eigenbelang.
Er wordt ook aangegeven dat de nodige informatie verstuurd is en dat de informatie van het laatste revalidatie traject én van het uwv nog aangeleverd zal worden.
Niet omdat mijn advocaat en ik dit nodig vinden maar zodat de tegenpartij niet het standpunt kan aannemen dat zij informatie missen.
Daarnaast wordt er duidelijk aangegeven dat als wij nu wéér niet verder kunnen met de zaak en wéér belemmerd worden door de tegenpartij, wij naar de rechter zullen stappen.
Dit geldt ook voor als het aangevraagde voorschot niet wordt toegekend.

Zoals jullie weten waren wij dit al eerder van plan.
Maar zoals ik aangaf, mijn advocaat en ik willen niet dat als wij bij de rechter zijn, de tegenpartij het standpunt kan aannemen dat zij nog informatie missen.
En dus gaan wij nu wachten op reactie van de tegenpartij.
Eerlijk gezegd verwacht ik weer niet veel...

Ik ben op het punt dat ik dat heel ongeduldig ben om de zaak voor een rechter te krijgen.
En uiteraard kun je niet weten of voorspellen hoe dit zal lopen.
Maar mijn klachten van het ongeluk staan duidelijk op papier, daarnaast hebben wij zoveel bewijs van het maar niet meewerken van de tegenpartij in de laatste jaren...
Terwijl ik er alles aan doe om voortgang in de zaak te krijgen.
Mijn hele leven ligt open en bloot.

Nu kunnen wij dus alleen maar weer afwachten.

Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Kim 

 

 

Blog 26:

 

Hoi lieve mensen, 

 

Het is weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog.
Helaas door drukte en de corona maatregelen wordt de zaak vertraagd.

Het heeft dan ook even geduurd maar er is een mail verzonden naar de tegenpartij.
Met daarin de laatste stukken informatie welke zij krijgen en duidelijke punten vanuit onze kant.

Wekenlang is de tegenpartij blijven vragen naar mijn informatie binnen het UWV.
Meerdere keren heb ik aangegeven niet bekend te zijn bij het uwv, het enige contact tussen mij en het UWV betreft een  kortdurende ww uitkering.
Geen sprake van een andere uitkering zoals Wajong of ziektewet.
Aangezien de tegenpartij hierover bleef mailen heb ik contact op gezocht met het UWV.
Zij hebben mij alle informatie doorgestuurd welke zij van mij hebben.
Oftewel de kortste brief ooit...

Daarnaast gaf ik in mijn vorige blog aan dat de tegenpartij geen voorschot verstrekt omdat zij alleen vanuit hun berekening uit gaan en geen tekort zien.
In de laatste mail van mijn advocaat naar de tegenpartij gaat mijn advocaat (even) uit van de berekening van de tegenpartij,  en dan staat er nog steeds een tekort!!!
De tegenpartij blijft aangegeven dat er betreft de bevoorschotting in de laatste 6,5 jaar fors is bevoorschot.
Mijn advocaat legt hen hun berekening voor waaruit blijkt dat er absoluut niet fors is bevoorschot én dat ik recht heb op een voorschot aangezien ik tekort ben gedaan.

Bij veel Nederlandse verzekeringen is het al een probleem betreft het volgen van de gedragscodes.
Helaas hebben wij te maken met een buitenlandse verzekering wat het nóg moeilijker maakt!
In de laatste mail van de tegenpartij geven zij aan oplossingsgericht te werken, maar hun woorden en daden blijven tegenstrijdig.
Ik ben zó klaar met de beloften welke zij continu verbreken,  ik ben er zó mee klaar dat ik voor hen alleen maar een dossier blíjf....
In de mail welke nu is verstuurd naar de tegenpartij zijn de volgende punten een prioriteit;  de expertises en de bevoorschotting.
Krijgen wij hierover geen positief bericht terug, zullen wij een deelgeschillen procedure starten.


Ondertussen is het eind oktober 2020 en er is nog steeds geen persoonlijk contact geweest tussen mijzelf en de tegenpartij.
Te schandalig voor woorden.
Slachtoffers worden behandeld als daders, wanneer gaat dit stoppen?!
Onder andere is het programma Radar al zo'n 20 jaar bezig voor letselschade slachtoffers om hier verandering in te krijgen, maar om écht verandering te krijgen is er simpelweg een wet nodig welke aangeeft dat verzekeringen de gedragscodes moeten naleven, doen zij dit niet,  dan moeten er sancties opgelegd kunnen worden.
Daarnaast moeten er regels opgesteld worden betreft bijvoorbeeld de duur van wat een letselschadezaak mag lopen...
Zodat een verzekering moet stoppen met spelletjes spelen zoals het rekken van tijd...


Wanneer ik terug denk aan de andere jaren waarin wij al aan het vechten waren tegen de tegenpartij,  vraag ik mij wel eens af hoe wij dit toen vol hebben gehouden.
Maar hier staan wij nog steeds, zo'n 6,5 jaar verder.
Ik wil dan ook alle mensen bedanken die hun verhaal met mij hebben gedeeld, die mij steunen met lieve woorden.
Wanneer mij de moed in de schoenen zakt, denk ik aan jullie en weet ik dat ik door moet gaan.
Want ik ben niet alleen,  er zijn zoveel mensen die een letselschadezaak hebben moeten laten afwikkelen terwijl zij tekort zijn gedaan, mensen die nu vechten voor een letselschadezaak en waarvan ook hun leven stil staat.
Dankjulliewel dat jullie mij de moed en de kracht geven zodat ik niet opgeef.

Dit was het weer even voor nu.

Liefs, Kim

 

 

Blog 27:

 

Hoi lieve mensen,

 

Het is weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog.
Dit komt omdat ik mijn heb gefocust op het contact met de redactie van het televisie programma waar ik afgelopen week de opnames voor heb gehad.

Jullie hebben mee kunnen lezen hoe het contact met de tegenpartij verloopt sinds mijn dossier is overgedragen in mei 2019.
Jullie hebben ook mee kunnen lezen hoe wij tot op de dag van vandaag nog geen stap verder zijn gekomen.
De afgesproken expertises van november 2018 hebben nog steeds niet plaats gevonden.


Ik zat net mijn handen in het haar.
Ik kon niet meer tegen het stil staan, tegen het niet gehoord worden, tegen het behandeld worden als een dossier in plaats van een persoon.
En dus heb ik de media aangeschreven in de hoop ergens gehoord te worden.
En dat werd ik!
Ik werd benaderd door de redactie van een televisie programma  en sinds begin september ben ik met hen in contact.
Ik heb mijn verhaal uitgelegd, een kort filmpje gestuurd waarin ik mijzelf voorstel en mijn probleem aan geef.
Mijn dossier werd opgevraagd bij mijn advocaat en er werd een datum vast gezet voor de opnames.
Helaas door vertraging met mijn dossier is deze datum verzet, men had uiteraard voldoende tijd nodig om zich in te lezen en mijn dossier is een flink pakket.

Weken ben ik in contact geweest met mijn contactpersoon van de redactie.
En wat voelde dit fijn!!!
Ik voelde mij gehoord, begrepen én gesteund.
Iets wat ik heel erg heb gemist en wat mij ontzettend goed heeft gedaan.

En dan kwam het moment, een thuis interview.
Ik probeerde mezelf vertrouwen te geven en te zeggen dit komt wel goed, gewoon jezelf zijn.
Maar wat was ik nerveus!
Doordat ook spanningen en emoties een impact hebben op vooral mijn  nek klachten, werd ik hier onzeker door.
Dit komt doordat des te meer last van mijn  nek, des te moeilijker het is om mijn hoofd erbij te houden.
Dit maakt mij regelmatig onzeker.
Want juist op momenten dat dit veel uit maakt, op momenten dat ik er bij moet zijn met mijn hoofd,  beslist mijn nek anders.

Zo ook de ochtend van het thuis interview...
Mijn vaste wekker, mijn nek, wekte mij rond kwart over 6 in de ochtend,  mijn nek en rechter schouder deden ontzettend veel pijn.
En dus kleedde ik mij gelijk warm aan, deed de sjaal om mijn  nek en zette de verwarming omhoog.
Toen kwamen de hevige scheuten vanuit mijn nek naar een spier mijn schouder.
Het voelt dan alsof deze spier voor de helft is ingekort en er met een mes tot heel diep in mijn spier wordt gestoken.
En dan bedoel ik een koksmes geen schilmesje...
Soms, zoals deze ochtend, zijn deze scheuten zó ontzettend pijnlijk...
Dan is het geen level 10 maar een level 15.
Ver boven mijn pijngrens.
Ik weet dan niet waar ik het zoeken moet, ik kan letterlijk niks!
Ik pak een spierverslapper, pijnstilling en moet de pijn weer uit zitten...
Ik heb zo'n 20 minuten gehuild, maar dan ook écht gehuild..
Daar stond ik dan in de keuken, huilend, soms stampen met mijn voeten op de grond gewoon doordat ik 'gek' werd.
Uiteindelijk werd het iets minder en ben ik met een kopje thee op de bank gaan zitten.
En dan maar ademhalings oefeningen doen om zo ontspannen mogelijk te worden.
Gelukkig in de loop van de ochtend werd het minder en kon ik mij weer bewegen.
Wat was ik opgelucht!!
Ik wilde zó graag mijn hoofd er goed bij hebben zodat ik mij kon focussen op het thuis interview.

En daar was ze dan, de journalist.
Een hele aardige spontane vrouw waarbij ik mij snel op mijn gemak voelde.
Het eerste gedeelte van het thuis interview hebben ik dan ook thuis gehad,  daarna zouden wij naar de plaats van het ongeval gaan en daar ook nog een stuk filmen.
Helaas waren er wegwerkzaamheden en lag de hele straat open.
Door geluidsoverlast van alle machines was filmen  niet mogelijk.
En dus hebben wij het laatste stuk ook thuis opgenomen.

Het interview was klaar, wat was ik opgelucht!
De eerste stap lag achter mij.
Nu op naar de volgende stap, de opnames in de studio.

De opnames in de studio hebben afgelopen woensdag plaats gevonden.
Dit was een zware en lange dag.
Wij moesten naar Amsterdam en hadden dus een flinke rit voor de boeg vanuit Limburg.
Eenmaal daar aangekomen werden wij ontvangen en konden wij plaats nemen in het wacht gedeelte met andere deelnemers.
Ik heb mij omgekleed en toen was het wachten.
En daar kwamen de zenuwen.
De opnames werden opgenomen in meerdere blokken.
Het eerste blok ging goed en daarna was het wachten op de rest van de opnames.
Maar mijn nek en schouder begonnen weer.
Het was tijd voor het laatste blok, eigenlijk de grote opname waar het uiteindelijk allemaal om ging.
Ik werd nerveus omdat ik werd afgeleid door de pijn, alleen al de instructies in mij opnemen van de mensen van de redactie vond ik al moeilijk.
Ik probeerde mij te focussen en bewust in het moment te zijn.
Ik moest nog even doorbijten, zoals men zegt, de laatste loodjes zijn  het zwaarst.
Eenmaal in de stoel waren mijn hele benen gespannen,  het lukte mij simpelweg niet om ze te laten ontspannen.
Maar dacht ik, liever in mijn benen dan in mijn nek.
Het gesprek ging erg goed!
Er gingen zoveel emoties door mij heen.
Blijdschap, erkenning, opluchting maar vooral dankbaarheid.
Wow wat een gevoel!
Eindelijk werd ik gehoord, eindelijk had iemand wél mijn dossier goed doorgelezen en zag mij tóch als een persoon.
Waar ik ook heel blij van werd is het feit dat niet alleen mijn dossier besproken werd.
Maar óók het probleem van de behandeling van letselschadezaken en de hoeveelheid letselschadezaken die jaren duren...

En dat was het dan, de opnames waren achter de rug.
Wij hebben iedereen bedankt en toen kwam de rit terug na een lange en emotionele dag.
Eenmaal thuis hebben wij wat gegeten maar snachts kwam er weer hevige pijn.
Waar ik van te voren al rekening mee had gehouden.
Ik heb amper kunnen slapen en ging van het bed naar de bank naar een heet bad.
Maar daarna kwamen weer de helse pijn scheuten.
En daar stond ik weer, huilend van de pijn.
Mijn partner heeft mij uit bad moeten helpen en mij geholpen met aankleden.
Ik kon niets anders dan huilen en hopen dat deze scheuten snel stopten.
Na een flinke lading reflex spray en 2 tramadols verder kon ik uiteindelijk weer een beetje ontspannen.
Ik liet de dag van de opnames door mijn hoofd gaan en er kwam weer het gevoel van dankbaarheid.
Wat een weken zijn het geweest!
Maar het is achter de rug,  ondanks mijn zenuwen heb ik het tóch maar gedaan.
En dus ben ik best trots op mijzelf.
Nu afwachten totdat het wordt uitgezonden.
Ook weer heel spannend!

Dit was het weer even voor nu.
Liefs, kim

 

 

 

Blog 28

 

Hoi lieve mensen, 

 

Daar zit ik dan met mijn kopje thee aan tafel.
Wat een nacht wéér.
Ik lig elke nacht te draaien van de nekpijn en de pijn aan mijn schouder.
Doordat ik écht een vaste slaper ben kan ik daarna meestal wel weer slapen.
Maar vanacht was het weer raak.
De pijn was te veel aanwezig, het komt zelfs door tot in mijn dromen.
Om 4 uur vanacht hield ik het niet meer van de pijn.
Ik ben naar beneden gegaan, heb flink wat reflex spray op mijn nek en schouder gespoten en 2 tramadols gepakt.
Daarna heb ik boven het bad aangezet.
Dan laat ik een klein heet laagje water erin en ga ik erin liggen,  met mijn benen over de rand en met mijn nek en schouders in het hete water en dan laat ik af en toe weer heet water erbij.
Toen de pijn een level was gezakt ben ik uit bad gegaan, dat is ook weer een uitdaging.
Want door hoe ik in bad lig zijn uiteraard mijn haren nat, afdrogen moet ik dan ook provisorisch doen want als ik dan mijn arm en schouder te veel omhoog doe begint de pijn weer van voor af aan en was het bad zonde van mijn tijd....
Met redelijk nat haar en een dikke sjaal om mijn nek ben ik weer in bed gaan liggen. 
Ik weet niet of ik meer heb geslapen of meer heb gedraaid dan wat anders...
Mijn hoofd is moe en mijn lichaam is moe.

En dan nog eens de letselschadezaak...
Vorige week woensdag heb ik met mijn advocaat gesproken en er zou een mail opgesteld worden naar de tegenpartij.
Deze krijg ik dan ook doorgestuurd.
Aangezien ik maar geen mail binnen kreeg verwachtte ik niet dat er iets gebeurd was..
Zojuist heb ik gesproken met de assistent van mijn advocaat,  zij gaf aan mijn advocaat te hebben gesproken en dat deze aan gaf déze week aan de mail te beginnen.
Maarja, zul je zien dat ik de mail eind van de week binnen krijg, deze moet ik dan goedkeuren en met een beetje geluk wordt de mail volgende week verstuurd, ik ben benieuwd...
En dus weer een week voorbij zonder dat er iets is gebeurd..
Wat is dit ontzettend frustrerend.
In juni loopt de letselschadezaak al 7 jaar...
De lockdown maakt het niet makkelijker, al zitten wij voor ons gevoel al meer dan 6 jaar samen in quarantaine....
Ik ben zó moe, ik wil zó graag dat de zaak wordt afgewikkeld, dit hoofdstuk afsluiten zodat ik eindelijk kan gaan nadenken over hoe ik mijn leven daarna herindeel.

Sinds vorig jaar eind september was ik al in gesprek met mijn contactpersoon van de redactie van het televisie programma waar ik aan mee heb gedaan.
Uiteindelijk heb ik afgelopen december de opnames gehad en nu is het wachten op de datum wanneer het wordt uitgezonden.
Sinds ik de opnames heb gehad van het televisie programma,  heb ik zelf ook écht alles er aan gedaan om vooruitgang in de zaak te krijgen.
Er ligt niets meer binnen mijn eigen controle.
En nu is er die stilte, en kan ik weer alleen maar wachten op mijn advocaat en de tegenpartij.
Ondertussen leeft mijn whiplash er op los, hij laat mij geen dag met rust en is op veel momenten zó erg aanwezig dat hij mijn volledige aandacht heeft.

Ondertussen denk ik dan regelmatig,  de zaak loopt bijna 7 jaar...
In het begin had ik nooit gedacht dat mijn zaak een aantal jaar zou gaan duren, nu tik ik er bijna 7 aan...
Wat maakt dit mij verdrietig.
Alsof voor mijn de tijd al zolang stil staat terwijl aan de andere kant, de tijd langs mij voorbij vliegt.
Het voelt alsof de tijd door mijn vingers glipt en ik heb er maar geen controle over.
Ik probeer nog steeds te genieten van de kleine mooie dingen,  maar in de wintermaanden is dit soms moeilijk omdat mijn whiplash continu op de voorgrond blijft...

Maar goed, fuck it so be it.
Ik kan alleen maar lief zijn voor mijzelf.

Dit was het weer even voor nu.

Liefs,  Kim

 

 

Blog 29:

 

 

Hoi lieve mensen,


Het is weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog.
Zoals jullie weten heb ik de opnames van een televisie programma gehad in december betreft de letselschadezaak.
Dit was voor het programma van Meester Frank Visser,  word u al geholpen?
Voor de mensen die dit programma niet kennen, dit is een Nederlands televisie programma waarin 2 rechters juridisch advies geven.
Of je probleem nu groot of klein is, je wordt er gehoord, je krijgt juridisch advies en de deur staat voor iedereen open.

Even een stukje terug.
Zoals jullie in mijn vorige blogs hebben kunnen meelezen, staat mijn zaak eigenlijk zo goed als stil sinds januari 2019 nadat er in november 2018 een gesprek is geweest betreft de afwikkeling van de zaak.
Aangezien de tegenpartij en ik te ver uit elkaar staan betreft een afwikkeling,  is er een volgende stap afgesproken en dat zijn de expertises.
Dit houdt in, de expertise van een onafhankelijke arts.
Januari 2019 kreeg ik bericht van de assistent van mijn advocaat dat men nog gegevens nodig heeft én met de mededeling dat ik nog nergens op een wachtlijst stond voor de expertises...
Mei 2019 kreeg ik bericht dat mijn dossier behandelaar van de tegenpartij er niet meer werkzaam is en dat mijn dossier dus moest worden overgenomen.
Sindsdien komen wij geen stap vooruit.
Wij worden continu tegen gewerkt en zij willen maar niet naar de expertises...

De eerste maanden was er complete radiostilte.
Ondanks alle telefoontjes en mailtjes,  kwam mijn advocaat maar niet in contact met mijn nieuwe dossier behandelaar van de tegenpartij.
Wanneer er wél ergens op werd gereageerd waren dit beloften om inhoudelijk in te gaan op mijn dossier met daarbij ook aangegeven binnen welk tijdsbestek..
Helaas bleken dit keer op keer loze beloften te zijn.
En bleven de weken voorbij vliegen.

Er was niets persoonlijks aan de omgang tussen mijn nieuwe dossier behandelaar en mij, ik was maar een dossier die niet eens fatsoenlijk werd ingelezen...
Het was een spel van financiële uitdroging,  het blijven opvragen van gegevens ondanks dat ik deze (meerdere keren) heb aangeleverd en eindeloze discussies terwijl ik niet eens de kans kreeg om mijzelf te verdedigen.
Ik wil als mens behandeld worden en niet als een dossier die onder op de stapel ligt.
Ik wil ze laten begrijpen hoe drastisch mijn lichaam en daar door mijn leven is veranderd.
Hoe niets meer vanzelfsprekend is doordat de klachten er elke dag zijn en ik daar geen pijl op kan trekken, dat er geen wonderpilletje is wat de pijn verlicht, hoe ik niet alleen slachtoffer ben geworden van een auto ongeval,  maar ook van de behandeling van mijn letselschadezaak door deze verzekering..
Uiteindelijk heb ik het heft in eigen handen genomen en een aangetekende brief verstuurd naar de directeur van de verzekering van de tegenpartij...
Daarna is mijn dossier wéér overgedragen.
Deze meneer gaf aan 3 weken nodig te hebben voor het inlezen, daarna zou hij inhoudelijk gaan reageren én er zou een persoonlijke afspraak met mij worden ingepland.
Omdat wij met deze nieuwe dossier behandelaar een nieuwe start wilden maken, heb ik mijn vertrouwen gegeven en mijn klacht ingetrokken.
En weer vlogen de weken voorbij zonder een stap vooruit te zetten.
Mijn dossier is een aantal keer overgenomen door een andere behandelaar, ik weet niet eens meer hoeveel behandelaars ik al heb gehad...

Ik wist mij geen raad meer,ik dacht/hoopte dat mijn brief naar de verzekering er voor zou zorgen dat mijn dossier zou worden opgepakt en wij eindelijk verder konden naar de expertises maar helaas...
Ik zat met mijn handen in het haar,  een fatsoenlijk voorschot bleef uit.
De dagelijkse klachten, de financiële stress en de manier waarop de tegenpartij met mij om ging werd mij teveel.
En dus ben ik de media gaan aanschrijven.

Uiteindelijk kreeg ik in september 2020 contact met de redactie van Meester Frank Visser.
Ik had een vast contactpersoon en heb mijn hele situatie uitgelegd.
Dit deed mij erg goed omdat mijn contactpersoon zich goed kon inleven en erg met mij mee leefde.
De conclusie was dat ik juridisch advies wilde krijgen betreft hoe ik tóch de expertises in gang kon krijgen.
Mijn advocaat zou er voor zorgen dat zij mijn dossier in handen kregen.
Er werd een datum vast gezet voor de opnames,  27 november.
Door omstandigheden is deze verzet geworden en uiteindelijk heb ik 16 december de opnames gehad.
En positief advies gekregen!
Er is een weg via de rechter waardoor ik de expertises in gang kan laten zetten.
Maar er blijft een discussie met de tegenpartij, keer op keer komen zij wel weer met iets anders, een persoonlijke afspraak blijft uit en het enige wat ik kan doen is lezen wat er over mij wordt geschreven zonder dat zij mij kennen of ik ook maar iets laten toelichten.
Frustrerend en kwetsend...
16 februari 2021 is mijn aflevering uitgezonden en was het achter de rug.
Alle spanningen en zenuwen vielen van mij af, wetende dat ik alles heb geprobeerd om schot in de zaak te krijgen.

Ondertussen is het maart en zijn wij nog steeds geen stap verder...
De laatste week gaat het niet goed.
De pijn in mijn nek en schouder houdt mij in zijn greep.
Hoe goed ik ook op mijn houding let, doseer en pijnstilling pak,  wanneer deze klachten gaan pieken is dit ver boven mijn pijngrens.
Bijna elke nacht wordt ik wakker van de pijn, deze is zó heftig dat ik niets anders kan doen dan in bad te gaan liggen met mijn nek en schouder en een laagje heet water.
Om dan maar te wachten totdat de pijn iets verlicht.
De pijnscheuten zijn dan zo heftig dat ik niet anders kan dan huilen.
Wanneer ik merk dat de spieren iets ontspannen,  kleed ik mij warm aan en doe ik een sjaal om mijn nek.
Maar de pijn blijft sluimeren en in de loop van de dag of avond komt de piek weer.
Ik kan geen druk verdragen tegen mijn nek en schouder.
Daardoor kan ik niet alleen niet liggen, maar op de bank ook niet naar achter zitten.
Vanacht en vandaag is niet anders...
Wakker geworden van de pijn, gehuild, in bad geweest en hier zit ik dan.
Op de bank, dik aangekleed,  een sjaal om, een laken om mij heen want de deken is te zwaar op mijn schouder, zittend naar voren gebogen omdat dit nu de enige houding is waarin het is uit te houden.

Toen dacht ik laat ik dan maar een blog schrijven, even alles van mij afschrijven...
Deze laatste week doet mij denken aan de periode kort na het ongeluk...
Ik ben enorm gefrustreerd en verdrietig, het ene moment gaat het en het andere moment sta ik weer te huilen van de pijn.
Daarnaast ook nog eens geen houding kunnen vinden maakt mij gek.

Mijn advocaat heeft een mail gestuurd naar de tegenpartij met daarbij ook een brief van mijn huisarts.
Nu is het afwachten,  maar heel eerlijk, ik ben niet bezig met de zaak.
Ik hoor het wel als er een reactie binnen is..
Momenteel ben ik alleen maar bezig met de klachten en de dagen doorkomen.
Vooral tijdens de nachten, ochtenden en in avond komt de piek..

Sorry voor het klagen, maar dit is mijn realiteit.
Ik ben meestal dat meisje die lacht en grapjes maakt, ik laat niet graag mijn kwetsbaarheid zien en wil sterk zijn.
Maar ik zal toch eerlijk en open naar jullie moeten zijn want met mijn blog wil ik niet alleen laten zien hoe onmenselijk veel letselschadezaken worden behandeld, maar ook lichamelijke klachten welke je niet aan de buitenkant kunt zien, onder de aandacht brengen...

Ik blijf positief,  volgende week is weer een nieuwe week...
Nieuwe ronde en nieuwe kansen.
Daarnaast weet ik uit ervaring dat er binnen 1 dag, veel kan veranderen..
Daar houd ik mij aan vast.

Dankjulliewel voor het mee lezen en de steun die ik van jullie krijg, de lieve berichten doen mij goed en zorgen ervoor dat ik niet vergeet dat ik niet alleen ben en dat er mensen zijn die mij écht begrijpen.
Dat doet mij goed.

Dit was het weer even voor nu...
Liefs, Kim

 

 

Blog 30:

 

Hoi lieve mensen,


In mijn vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat ik ontzettend veel last had van de spierspanning in mijn nek, schouder, zij en achter in mijn rug, allemaal geheel aan mijn rechter kant.
Tot op dit moment is dat niet veel beter geworden.
De spierspanning is op momenten heel erg heftig.
En dus word ik snachts weer wakker van de pijn,  eerst probeer ik dit te verlichten met spray voor de spieren die warm wordt, maar meestal móet ik weer in een heet bad gaan liggen, mij daarna zo warm mogelijk aan kleden en spier ontspanners pakken.
Voor de nacht heb ik een wat zwaardere pijnstiller maar helaas geeft dit niet het effect waar ik op hoop.

Maar gelukkig heb ik ook positief nieuws!
Zoals jullie ook hebben kunnen lezen ben ik bij Meester Frank Visser geweest waar ik positief advies heb gekregen.
Na de uitzending hiervan heb ik bericht ontvangen van Stichting ME /CVS Nederland.
Na mijn aflevering te hebben gezien, willen zij graag de handen in elkaar slaan met mij.


De ME/CVS Stichting Nederland is de patiëntenorganisatie voor mensen met myalgische encefalomyelitis (ME) en het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS).

ME/CVS is een niet-aangeboren, chronische en complexe multisysteemziekte. Het is dus een aandoening, waarbij meerdere systemen van het lichaam betrokken zijn.

ME/CVS bestaat uit immunologische, neurologische en cognitieve stoornissen, orthostatische intolerantie, orthostatische hypotensie, slaapafwijkingen en een verstoring van het autonome zenuwstelsel.
Een deel van de mensen met ME/CVS heeft (chronische) pijn.
De ziekte leidt tot duidelijk merkbare functionele beperkingen, samen met een pathologisch niveau van vermoeidheid (totale uitgeputheid)

Voor meer informatie verwijs ik jullie naar de site van de stichting.
https://mecvs.nl/


Zij zijn actief met het verstrekken van informatie, het regelen van ontmoetingen, belangenbehartiging en wetenschap.
Zij maken zich sinds 1987 sterk voor de juiste zorg aan mensen met ME/CVS, zodat hun kwaliteit van leven verbetert en ze -waar mogelijk- kunnen herstellen.

Onder andere is uit deze samenwerking een interview gekomen, deze komt in de magazine van de stichting die in april uit komt. ( voor leden, meer info vind je op de site van de stichting. )
Ondertussen ben ik lid geworden van de stichting daar wij de handen in elkaar slaan, het geeft mij een fijn gevoel om te weten dat er mensen achter mij staan, in de toekomst zal dit ook fijn zijn i.v.m. lotgenoten contact.

Ik heb al een sneak peak gezien van hoe dit interview er uit zal zien in de magazine,  met foto en al.
Heel apart om mijzelf zo te zien met een heel interview erbij.
Heel dankbaar dat ik ook via hen mijn stem mag laten horen betreft de omgang van slachtoffers in letselschadezaken én voor mensen met soortgelijke klachten als welke ik ervaar.
Er zijn veel mensen die strijden voor verandering hier in en ik wil graag mijn steentje bijdragen..
Ik ben blij met hoe het interview eruit ziet,  het hele team heeft ontzettend goed hun best gedaan.
Ik kan niet wachten totdat de magazine deze maand op de mat ligt!


Betreft de letselschadezaak heeft mijn advocaat in maart een mail gestuurd naar de tegenpartij.


Er is een mail binnen gekomen van de medisch adviseur van de tegenpartij, men blijft maar over dezelfde punten bezig,  ook al al is er al bewijs aangeleverd,  ik word niet geloofd.
Het kost mij moeite om deze brieven door te nemen en op te slaan, niet alleen door mijn klachten van de whiplash,  maar ook emotioneel.
Er wordt maar vanalles over mij geschreven,  alles wat ik in het verleden heb meegemaakt wordt tegen mij gebruikt en ik kan niet eens reageren of mijzelf verdedigen...
Er wordt zelfs getwijfeld over de betrouwbaarheid van mijn huisarts.
Het is allemaal te gek voor woorden!
Ondertussen heeft mijn dossier behandelaar van de tegenpartij mij nog steeds niet ontmoet!


Deze week heb ik alles besproken met mijn advocaat, er gaan wat dingen gebeuren,  in de volgende blog kan ik jullie daar over inlichten.


Ik houd jullie op de hoogte, dankjulliewel voor het mee lezen.

Liefs, Kim

 

 

Blog 31:

 

Hoi lieve mensen,

Het is enige tijd geleden sinds mijn laatste blog en dus bij deze een update.
19 mei heb ik het gesprek gehad met de tegenpartij wat tevens een kennismaking was na 2 jaar....
Er is gesproken over een afwikkeling maar wij liggen veel te ver uit elkaar.
Het was een lang gesprek, in het begin van het gesprek stond ik sterk in mijn schoenen.
Maar geleidelijk verloor ik mijn kracht..
Uiteindelijk was ik ontzettend teleurgesteld in mijzelf.
Ik was bijna akkoord gegaan met een afwikkeling waar ik totaal niet achter sta.
En dus dit keer eind goed al goed, geen afwikkeling waar ik niet achter sta.
Ik ben dan ook lang boos en teleurgesteld geweest in mijzelf, het voelde alsof ik werd gebroken.
Nu besef ik mij dat dit veel mensen overkomt in deze situatie en dat ik ook maar een mens ben....
Daarnaast loopt de letselschadezaak nu 7 jaar en ben ik er zó klaar mee dat ons leven stil staat, ik hunker naar het einde hiervan.


Aangezien wij niet tot een afwikkeling zijn gekomen, werd er dezelfde afspraak gemaakt als met mijn vorige dossier behandelaar van de tegenpartij in november 2018, wij moeten door naar de onafhankelijke expertises.
Daarnaast hebben wij het gehad over een voorschot.
Gezien de achterstanden welke overlegd zijn met de tegenpartij én mijn verlies aan inkomsten,  zou er een ruim voorschot worden overgemaakt,  om de achterstand weg te werken én vooruit te kunnen.
Zonder mijn advocaat in te lichten werd er klakkeloos een voorschot overgemaakt die ontoereikend is.
Ondertussen is het 7 juli en sta ik ook nog steeds nergens op een wachtlijst voor de expertises.
Het voelt alsof wij terug in de tijd zijn gegaan, terug naar november 2018, waar afspraken zijn gemaakt maar die 2 jaar later nog steeds niet zijn nagekomen....
Wat is dit frustrerend, zij hebben geen idee hoe het daadwerkelijk is voor het slachtoffer.

 

Daarnaast gaat het 'gewone' leven gewoon door.
In de laatste 2,5 jaar ben ik naar veel crematies/ begrafenissen moeten gaan.
Ik kan ze niet eens meer tellen...
Vorige week maandag hebben wij afscheid moeten nemen van onze duitse dog Diva.
Zij kwam in ons leven toen het niet goed ging met Dennis zijn gezondheid.  (Kanker)
Ondertussen is hij dit jaar schoon verklaard.
Diva was voor ons meer dan een hond, zij was een gezinslid én onze therapie hond.
Voor het auto ongeluk hadden wij structuur,  een ritme.
Sinds het ongeval was dit weg, geen werk, niet meer alles kunnen doen,  thuis zitten, een lichaam wat pijn deed en beperkt is en dan nog eens een letselschadezaak wat veel spanningen geeft.
Door Diva kregen wij ritme, kwamen wij buiten ook al hadden wij een slechte dag.
Zij gaf ons veel blijdschap en is een groot gemis.
Ondertussen proberen wij weer een routine te vinden wat niet makkelijk is.

 

 

Daarnaast komt de nekpijn en de pijn van de spierspanning regelmatig door in mijn dromen.
Dan kan ik niet anders dan opstaan, reflex spray opspuiten,  dik aankleden en een sjaal om mijn nek...
En dan zit ik smorgens vroeg soms al om 6 uur beneden,  wat duurt de dag dan lang!!!
Ik ben dan opgelucht wanneer ik uiteindelijk weer fijn kan bewegen...
Helaas nog steeds geen fysiotherapie.
Ik ben terug gezet van een aanvullende verzekering naar een basisverzekering...
Je kan in aanmerking komen voor chronische behandelingen maar dit kan pas wanneer jouw fysiotherapeut aangeeft dat je nog behandelingen nodig hebt als je er al 21 hebt gehad.
En dus zal ik dan eerst 21 behandelingen moeten kunnen betalen, wat niet gaat...
Ik blijf in cirkels draaien helaas...

Dit was het weer even voor nu.
Dankjulliewel voor alle lieve berichten en jullie medeleven.

Liefs,  Kim

 

 

 

 

Blog 32:

 

Hoi lieve mensen,

Het is alweer een behoorlijke tijd geleden sinds mijn laatste blog.
In mijn laatste blog hebben jullie kunnen mee lezen over het gesprek met de tegenpartij en de afspraken welke gemaakt zijn geworden.
Maar ook wat dit gesprek met mij heeft gedaan.
Na het gesprek was ik ontzettend teleurgesteld in mijzelf,  voor mijn gevoel heb ik mij laten breken...
Helaas overkomt dit veel mensen, omdat je op een gegeven moment zó moe bent van alles en zó graag naar een afwikkeling wilt zodat je verder kunt met je leven en het opnieuw indelen hier van.
Ik heb het gesprek wel 30 keer terug gespeelt in mijn hoofd, om te beseffen dat de persoon die in mijn hoek stond, zich niet voldoende heeft laten horen voor mij maar mij op een gegeven moment heeft laten stuntelen.

Eind juli kwam er pas een mail binnen van de tegenpartij onder andere i.v.m. het voorstellen van expertise artsen.
Het duurt allemaal veel te lang en er worden maar geen knopen door gehakt.
Daarnaast had ik geen vertrouwen meer in mijn vertrouwens persoon.

Op instagram hebben jullie deze week kunnen meelezen dat ik goed nieuws heb.
Ik heb een andere advocaat!
Ik heb een advocaat gevonden met passie voor het werk,  iemand die niet tegen onrecht kan.
Dit voelt als een hele goede match!
Wat ben ik dankbaar dat iemand mijn dossier welke al meer dan 7 jaar loopt, durft over te nemen!!
Ik heb een heel goed gevoel bij deze advocaat wat mij ook weer moed geeft.

Voor de rest gaat het betreft de klachten niet zo goed.
Normaal tijdens de zomer en warme temperaturen gaat het fysiek iets beter.
Helaas hebben wij een zomer met heel wisselend weer, niet erg warm én erg vochtig.
En dus heb ik snachts en smorgens standaard veel last.
Regelmatig wordt ik snachts wakker door de pijn en sta ik tussen 7 en 8 op, blijven liggen is geen optie door de pijn.
Wat een frustrerende zomer dit jaar, ik denk dat veel mensen het met mij eens zijn.

Ik probeer zo positief mogelijk te blijven, de ene dag gaat dit beter dan de andere dag.
Toen ik op het nieuws zag hoe blij mensen werden toen men weer naar de bioscoop kon, werd ik ook blij.
Maar snel daarna besefte ik wel dat ik zelf niets kon met dit fijne nieuws.
Het is gewoon een te lange zit waardoor mijn  nek en rug uiteindelijk zo'n pijn doen dat ik de film niet eens meer kan volgen.
En dan na de film ook nog eens op de blaren zitten,  dat is het mij niet waard.
En dus ben ik blij voor iedereen die weer iets kunnen ondernemen wat zij leuk vinden, alleen zelf een beetje gefrustreerd.

Dit was het weer even voor nu..
Dankjulliewel voor het meelezen en jullie medeleven.

Liefs, Kim

 

 

Blog 33 

 

Hoi lieve mensen,

In mijn vorige blog heb ik jullie eindelijk kunnen laten weten dat ik een nieuwe advocaat heb.
Wanneer je verder gaat met een andere advocaat,  heeft deze uiteraard je dossier nodig.
Deze vraagt je nieuwe advocaat dan op bij je vorige advocaat.

9 augustus heeft mijn advocaat mijn dossier opgevraagd.
Dit kon even duren i.v.m. vakanties, dat is te begrijpen.
Ondertussen is het 12 september en valt dit niet meer te begrijpen.
Mijn advocaat heeft ondertussen nogmaals gemaild en 6 september een mail terug gekregen van de secretaresse van mijn vorige advocaat.
Hier in wordt aangegeven dat mijn vorige advocaat nog een week verlof heeft en bij terug komst nog een blik moet werpen over mijn dossier en een slotnota moet maken..
Bijzondere aanpak en gang van zaken in dit digitale tijdperk.
En dus moet ik nog even geduld hebben voordat mijn  nieuwe advocaat aan mijn dossier kan beginnen.
Helaas had ik niet anders verwacht.

Voor de rest gaat het helaas eerlijk gezegd niet zo goed met mij.
Zoals de meeste van jullie hebben kunnen mee lezen op instagram, heb ik met regelmaat ontzettend veel last van mijn nek en van spierspanning.
Meestal in de zomer helpt de warmte, maar dit jaar niet.
Vooral de nachten en ochtenden zijn zwaar.
Ik wordt vaak 1 tot 2 tot 3 keer per nacht wakker door de pijn, dan moét ik opstaan, blijven liggen is geen optie.
Ik kan dan totaal geen druk meer verdragen tegen mijn pijnlijke spieren die op hoogspanning staan.
Mijn nek voelt alsof elke spier en elke zenuw die achter in mijn nek lopen, veel te kort zijn.
Een pijn die ik niet zo goed kan beschrijven, maar wanneer deze piekt weet ik niet waar ik het zoeken moet..

Ik sta op en met moeite spuit ik mijn nek en pijnlijke spieren in met reflex spray, ik doe een warm vest aan en een winter sjaal om mijn nek.
Eennaal beneden sta ik soms als een klein kind te huilen van de pijn, wachten totdat het een beetje afzakt..
Al gaat het van een level 11 naar een 9, alle kleine beetjes helpen....
Ik kan al maanden geen bh verdragen op mijn spieren rechts, ik slaap in een t shirt en soms zelfs in een dikke trui, om mijn spieren snachts zo warm mogelijk te houden.
Wanneer in de loop van de ochtend de piek zakt, ben ik zó opgelucht.
Maar soms kan ik doen wat ik wil en blijft de pijn op een hoog level, deze dagen duren zo lang....

Ik pak soms tramadol voor het slapen gaan maar dan wordt ik standaard tussen half 6 en 6 uur wakker door de pijn, daarnaast slaap ik dan eigenlijk te vast waardoor ik links ook meer pijn heb.
Neem ik geen tramadol voor het slapen gaan,  kun je er de wekker op zetten dat ik tussen 3 en 4 uur snachts beneden sta te huilen door de pijn.
Tijdens een heftige nacht ook om 2 uur en uiteindelijk rond 6 uur de 3e keer, dan blijf ik ook gewoon beneden.
Ik kan maar niet winnen, nog niet eens gelijk spelen, maar alleen verliezen.
Dat is hoe ik mij de laatste periode voel.
Hoe moet dit straks wel niet gaan als het hartje winter is en snachts -6 graden....
Daar denk ik nog liever niet over na.
De spierspanning en pijn welke ik voel rechts voor boven mijn borst, trekt door tot in mijn rechter borst.
Het voordeel van de winter is dat ik dikke kleding aan heb en iets vaker mijn bh kan uitlaten, het nadeel is de temperatuur in de winter en wat deze doet met mijn nek en spieren.

Deze week heb ik een afspraak op staan bij mijn huisarts want de nachten breken mij en de constante spierspanning is te gek voor woorden.
Benieuwd of mijn huisarts mij kan helpen, maar ik ben er bang voor.
Ondertussen heb ik al zo veel geprobeerd.
Daarnaast kan ik nog steeds geen fysiotherapie krijgen door de kosten hier van en het feit dat een fatsoenlijk voorschot uit blijft....
En dus kan ik maar niet winnen....

 

Maar ik ben zo ontzettend dankbaar voor alle lieve mensen waar mee ik in contact ben gekomen via mijn blog op instagram.

Het begrip welke wij onder elkaar hebben, jullie lieve woorden van steun, lieve berichtjes, adviezen en zelfs de moeite nemen om mij een hulpmiddel toe te sturen, daar heb ik geen woorden voor.
Jullie zijn mijn lotgenoten en ik ben dankbaar dat wij er voor elkaar kunnen zijn, al is dit op afstand.
Ik hoor regelmatig dat een ander veel heeft aan wat ik met jullie deel, maar ik heb minstens net zo veel aan jullie!!
En daarvoor bedank ik jullie.

Dit was het weer even voor nu.

Liefs, Kim

 

 

 

 

Blog 34 Een boekje open...

 

Hoi lieve mensen,

Ik ben deze blog al enige tijd aan het schrijven.

Ik vind het belangrijk om ook dit boekje open te doen en deze ervaringen te delen want ik weet dat ik niet de enige ben in deze situatie en dan ook nog eens ontevreden zijn over je belangenbehartiger....

Maar wat te doen?
In deze blog kun je lezen waar je als slachtoffer tegen aan kunt lopen wanneer je op zoek bent naar een andere advocaat en waar je voor moet uit kijken.
Want de meesten van ons, net zoals ik, zijn hier niet in thuis en roeien maar met de riemen die wij hebben.

Sinds 2014 wordt mijn letselschadezaak behandelt door hetzelfde advocatenkantoor.
In het begin had ik een advocaat die het werk niet goed uit voerde, toen is mijn dossier uiteindelijk overgenomen door de hoofd advocaat van hetzelfde kantoor.
In het begin verliep dit goed, althans dat dacht ik.
Ik kreeg makkelijk contact met mijn advocaat, belafspraken werden netjes na gekomen en ik voelde mij gesteund.
Met de jaren werd dit steeds minder.
Belafspraken die uren later dan de afspraak plaats vonden zonder enige informatie hierover te krijgen.
Oftewel om 13:00 uur de afspraak en daar zat ik dan in spanning te wachten met mijn notitie blokje en kop koffie.
Om uiteindelijk 17:30 uur even snel gebeld te worden vanuit de auto onderweg naar huis..
Daar de tegenpartij niet fatsoenlijk mee werkt en mij, het slachtoffer,  niet centraal stelt, moesten wij het onder andere hebben over welke stappen ondernomen zouden moeten worden.
Er werden dingen toegezegd maar uiteindelijk niet na gekomen.
Soms heb ik weken gebeld naar kantoor met mijn handen in het haar aangezien de financiële situatie kritisch was/is, om maar geen contact te krijgen met mijn belangenbehartiger.
Het voelde simpelweg alsof ik genegeerd werd.
Van de assistent kreeg ik vaak te horen dat mijn advocaat het te druk had of dat er een spoedgeval tussen was gekomen en dat er de  week erna  terug zou worden gekomen op mijn dossier.
Ik heb in het begin vaak begrip gehad en eigenlijk over mij heen laten lopen.
Op een dag stond ik in de winkel en werd ik gebeld door de assistent van de betreffende belangenbehartiger.
Zij kon hem NU te pakken krijgen en mij doorverbinden.
Ik gaf aan dat dit niet uit kwam daar ik in de winkel stond en ook niet binnen 1 minuut buiten kon zijn.
Maar dit was de enige manier om hem te kunnen spreken, het moest NU.
En dus heb ik mij laten door verbinden.
Daar sta je dan in Kaufland,  huilend met je advocaat te bellen met weinig resultaat.
Uiteindelijk zat ik zo met mijn handen in het haar daar ik maar geen fatsoenlijk contact kreeg én onze financiële situatie ernstig was, dat ik een klacht heb ingediend bij het advocatenkantoor.
Om binnen dezelfde middag een elle lange mail terug te krijgen...
Opeens kon ik wél gemaild worden.
Het kwam er op neer dat ik mijn klacht beter kon intrekken, want mijn belangenbehartiger kon zijn werk pas weer gaan uitvoeren wanneer deze klacht was afgehandeld.
En dus heb ik mijn klacht moeten intrekken want anders werd er helemaal niets gedaan met mijn dossier.
Er kwamen mooie woorden en wij zouden structureel contact hebben met elkaar, maar uiteindelijk ging het op dezelfde manier verder.
Mijn belangenbehartiger wist niet eens hoe het met zijn cliënte ging want daar werd niet naar geïnformeerd.

Ondanks onze kritische financiële situatie werd er vaak weken afgewacht op een mail van de tegenpartij.
Na 2/3 weken begon ik te bellen naar kantoor, dan werd er een repel mail nagestuurd,  om daar ook weer weken op te wachten.
Wat werd ik hier vaak moedeloos van!
Ondertussen moesten wij dagelijks uitzoeken hoe eten op tafel te krijgen.
De druppel die voor mij de emmer deed overlopen was het gesprek tussen de tegenpartij,  mijn belangenbehartiger en mijzelf.
Ik stond goed in mijn energie in het begin van het gesprek,  maar uiteindelijk heeft mijn belangenbehartiger mij laten stuntelen waardoor ik uiteindelijk ook niet meer sterk in mijn schoenen stond.
Ik ben die hele week boos en teleurgesteld geweest in mijzelf,  maar des te vaker ik het gesprek terug speelde, leerde ik dat mijn belangenbehartiger simpelweg niet goed genoeg voor mij is op gekomen.

Zoals jullie weten ben ik in het tv programma van Meester Frank Visser geweest, word u al geholpen?
Dit om juridisch advies te krijgen hoe wij de onafhankelijke expertises konden gaan starten daar de tegenpartij totaal niet mee werkte.
Van te voren heb ik dit voor gelegd bij mijn belangenbehartiger en ook gevraagd of hij mee wilde gaan naar de opnames.
Hij vond dit een heel goed idee en zei volmondig ja, ja dat gaan wij doen en dit doen wij voor jou!!
Wat was ik blij!!
Want ik vond/vind het heel belangrijk om naar buiten te brengen hoe veel verzekeraars onmenselijk omgaan met slachtoffers tijdens het afhandelen van een letselschadezaak.
Met mijn advocaat er bij was dit een goede manier om dit ook vanuit dat oogpunt te laten zien én wat anders zou moeten gaan.
Mijn contactpersoon van de redactie kreeg het contact informatie van mijn advocaat zodat zij elkaar konden spreken.
Het heeft zo'n 2 weken geduurd voordat dit is gelukt.
Na dit gesprek ben ik gebeld geworden door mijn contactpersoon van de redactie,  zij hadden en fijn gesprek gehad en zijn een datum overeen gekomen voor de opnames, deze datum is aangepast op de agenda van mijn belangenbehartiger.
Nog vóór deze datum had ik nog een belafspraak met hem, daar in gaf hij aan niet mee te komen naar de opnames.
Hij had het programma nog niet gezien toen hij volmondig ja zei, ondertussen had hij het programma wel gezien en daar hij dit meer een consumenten programma vindt, was het beter dat ik alleen zou gaan.
Daarnaast moest mijn dossier naar de redactie gestuurd worden zodat Meester Frank Visser zich kon gaan inlezen.
Weken heb ik hier achter aan gezeten, uiteindelijk hebben wij zelfs de opname datum moeten verzetten want uiteraard had Meester Frank Visser tijd nodig om zich in te kunnen lezen.
De opname bij Meester Frank Visser is goed gegaan en ik heb juridisch advies gekregen waar mee wij verder konden naar de onafhankelijke expertises.
Het gesprek met Meester Frank Visser heeft mij goed gedaan en ik ben tot een aantal inzichten gekomen.
Hier kan ik verder niets op toe lichten, niet alles is uitgezonden.
Een aantal weken later liep helaas nog niets, er werden mails verstuurd tussen mijn belangenbehartiger en de tegenpartij,  maar er werden nog steeds geen stappen gezet.
En dus wéér zat ik met mijn handen in het haar.

In de afgelopen jaren heb ik met regelmaat gezocht naar een nieuwe advocaat.
Ik zocht op internet,  ik kreeg namen van mensen om mij heen.
ik heb wel met meer dan 50 advocaten gebeld om keer op keer teleurgesteld te worden...
Want óf men hoorde de naam van mijn belangenbehartiger en het antwoord was al gelijk nee ( vriendjespolitiek ) óf men werd afgeschrikt door het dikke dossier, óf ik moest eerst geld neer leggen zodat mijn dossier kon worden ingelezen om maar af te wachten of de betreffende advocaat mijn dossier ook daadwerkelijk over zou nemen....
Daar heb ik uiteraard niet de financiële middelen voor.
Ik ben bij een letselschade advocaat geweest die mijn dossier graag wilde hebben,  iets té graag.
waardoor mijn partner achterdochtig werd en is gaan informeren.

Wat bleek, deze advocaat was in 2016 uit zijn ambt gezet wegens fraude naar zijn eigen cliënt!!!
Zoals je dus merkt, is het niet altijd even makkelijk om een andere advocaat te krijgen wanneer je bv de financiële middelen niet hebt en/of een te dik dossier....
En dus kon ik geen kant op.
Mijn tip, als je al snel merkt dat je niet tevreden bent of geen goed gevoel hebt over jouw  belangenbehartiger,  wacht niet te lang met zoeken naar een andere advocaat!


Ik ben al die tijd op zoek naar een advocaat die net als ik, onrecht wilt bestrijden.
Via instagram ben ik in contact gekomen met mijn nieuwe huidige advocaat.
Iemand met passie voor het vak en die niet tegen onrecht kan.
Voor mijn gevoel ben ik al die jaren op zoek geweest naar haar!
Ik ben zó ontzettend dankbaar dat zij dit gevecht met mij samen aan gaat.

Zo zie je maar weer dat binnen 1 dag veel kan veranderen.
Ik hoop natuurlijk dat jij een belangenbehartiger hebt waar jij tevreden over bent, is dit niet het geval,  dan hoop ik dat jij iets aan deze blog hebt gehad...

Dit was het weer even voor nu.

Liefs, Kim

 

Blog 35

 

Hoi lieve mensen,

 

Dit keer is het een behoorlijk lange tijd geleden sinds mijn laatste blog.
Daar ik vooral over het verloop van mijn letselschadezaak schrijf, lag mijn blog ook even stil...

Zoals jullie in mijn laatste blog hebben kunnen lezen, heb ik sinds augustus 2021 een nieuwe advocaat..
Zij heeft zich uiteraard in moeten lezen en mijn dossier verder opgepakt, oftewel de weg naar de expertises.
Onze medisch adviseur neemt het voortouw hier in en heeft ook de vraagstelling gemaakt.

21 januari 2022 hebben wij eindelijk groen licht gekregen van de tegenpartij.
En dus is nu alles weer doorgestuurd naar onze medisch adviseur,  deze zorgt er voor dat alles bij de desbetreffende onafhankelijke expertise arts komt zodat ik een oproep krijg..
Er is gevraagd om mijn dossier met spoed te behandelen,  nu is het afwachten wanneer de eerste expertise, een orthopedische,  kan gaan plaats vinden.

Dat zover over de letselschadezaak.
Zoals de meesten van jullie op instagram hebben mee kunnen lezen, ben ik gisteren eindelijk naar de fysiotherapeut kunnen gaan!
Ik kan mij de laatse keer niet eens meer herinneren,  in ieder geval paar jaar geleden.
Ik ben nu bij dezelfde fysiotherapeut in behandeling waar ik ook bij in behandeling was in 2014, na het ongeluk.
Deze fysiotherapeut weet ook van mijn depressie toendertijd,  ik hoef niets uit te leggen en al is het ondertussen bijna 8 jaar geleden,  voelt het gelijk vertrouwt.

Hij heeft eerst bekeken hoe mijn lichaam is gewoon in een staande stand.
Er viel gelijk op te merken dat mijn rechter schouder hoger staat.
Daarnaast zijn er verschillende spieren apart én samen onderzocht om onder andere te zien hoe deze alleen functioneert en welke spier een effect heeft op een andere spier.
Ik kan het allemaal niet precies na vertellen,  maar er was veel niet goed.
Wat ik al wist, maar de erkenning doet mentaal op de één of andere manier wel goed...
Plus het feit dat mijn spieren niet simpelweg even worden los gemasseerd om na een half uur weer vast te zitten..
Ik heb wat huiswerk mee gekregen voor thuis,  1 oefening voor 3 keer per dag.

Wat betekend dat ik nu vaste wekkers heb staan 3 keer per dag, want een nieuwe routine aanwennen is niet makkelijk.
Volgende week maandag weer terug.
Vannacht en vandaag nog last van de onderzoeken en dus mijn spieren, maar het geeft een fijn gevoel dat er iemand met mijn spieren aan de slag gaat.

Betreft de letselschadezaak nu wachten op de oproep van de onafhankelijke orthopedische expertise arts.

Dit was het weer even voor nu.
<Dankjulliewel voor het meelezen en meeleven.

Liefs, Kim 

 

 

Blog 36

 

 

 

Hoi lieve mensen,

Het is een behoorlijke tijd geleden sinds mijn laatste blog.
Betreft de letselschadezaak valt er niet veel te schrijven,  zoals jullie weten ben ik aan het wachten op een oproep voor de eerste onafhankelijke expertise.
Deze blog gaat dan ook niet zo zeer over de letselschadezaak.

Ik wordt wel best nerveus van het wachten.
Ik heb mijn advocaat dan ook gevraagd of zij kan informeren bij het desbetreffende ziekenhuis of onze papieren goed zijn binnen gekomen.
Als er iets mis is gegaan met de post,  zit ik dadelijk een half jaar op niks te wachten, een bevestiging zou mij wel gerust stellen.
Zij heeft een mail gestuurd naar de tegenpartij met de vraag of zij dit kunnen doen.
Uiteraard ben ik nog steeds aan het wachten...



Daarnaast heb ik afgelopen week contact gehad met een consulent van de bijstandsuitkering met de vraag of er iets in mijn situatie is veranderd.
Dat is helaas niet het geval, ook fysiek geen verbetering.
Ik ben weer vrijgesteld van alles t/m mei 2023.
Dit contact doet mij goed, ik hoef mij niet te verdedigen maar ik word juist gesteund!
En dit brengt mij iets van rust.



9 april was ik jarig, 34 lentes jong.
Mensen zeiden, nu kun jij je leeftijd niet meer omdraaien.
Uuh, de eerstvolgende keer dat mijn leeftijd gevraagd wordt ben ik 43, hopelijk komt er dan een reactie:  Dat zou ik je écht niet geven!

Ondertussen al eens uitgeprobeerd en het werkt!

Haha ach beetje zelfspot doet wonderen...
Grote verjaardagen houden wij sowiezo niet, maar dit jaar had ik het niet beter kunnen indelen.
Ik heb rekening gehouden met prikkels,  een aantal familie leden heb ik uitgenodigd voor in de middag, koffie en Limburgse vlaai.
Savonds lekker gourmetten met onze best vriend, wat heel gezellig én relax was.
Betreft gezelligheid maar ook betreft prikkels een fijne verjaardag gehad.
Ik ben blij dat ik na bijna 8 jaar, eindelijk zonder schuldgevoel aan mijzelf kan denken en een planning maak zonder het gevoel te hebben hierover een verklaring te moeten geven.
Dat is dan toch weer een win!
Met zoveel tegenslagen blijf ik elke win, groot of klein, innen!

Daarnaast zijn Dennis en ik op kraam visite geweest bij mijn nicht. Wat hebben zij een prachtig meisje er bij!

Het was heerlijk in haar vast te houden en ze was zo op haar gemak, lekker slapen bij haar tante.

Helaas voelde ik mijn nek al na een paar minuutjes,  en dus heb ik mijn armen vaak moeten wisselen, maar ik wilde haar toch echt nog even vasthouden. 

Toen ik thuis was stuurde zij mij de foto's van mij en ons met haar kleine meisje..Ik had nog nooit een foto gezien van ons met een baby...

Best confronterend,  en wat staat het ons goed! Mama worden zit er niet in, dus dan maar een coole lieve tante! Ik wil deze mooie momenten niet meer missen.

 

Voor de rest gaat het op en af.
Sommige nachten gaan wel, andere nachten zijn ontzettend zwaar.
Betreft de dagen hetzelfde.
Ik probeer zoveel mogelijk de positieve kanten te zien, wanneer ik bv om 4 uur beneden zit door de pijn maar de hoogste piek blijft uit, is dat voor mij positief.
Tsja alle kleine beetjes helpen...
Contact met lotgenoten,  vooral via instagram,  doet mij ook echt goed.
Je begrijpt elkaar zonder veel woorden,  je 'ziet' elkaar, je pept elkaar op...
Dat is goud!

Ik heb wel nog iets leuks om naar uit te kjjken!
Ik ga in juni 4 dagen met mijn moeder weg, moeder en dochter uitje.
Nog nooit samen gedaan dus dat wordt zeker tijd.
Herinneringen maken!


Dit was het weer even voor nu.
Liefs, Kim

 

 

 

 

Blog 37

 

Hoi lieve mensen,

Zoals de meesten van jullie weten sta ik sinds februari op de wachtlijst voor de eerste onafhankelijke expertise.
De oproep wordt pas rond augustus/september verwacht...
Geen idee hoe wij het financieel moeten doen, ik heb mijn advocaat nogmaals gevraagd een voorschot aan te  vragen.
Niet geschoten is altijd mis...
Voor de rest is dit een periode van wachten.
Geen constant contact met mijn advocaat en piekeren over de letselschadezaak,  ik kan alleen maar wachten, de letselschadezaak zo goed mogelijk los laten en mij tot die tijd focussen op andere dingen....

Deze blog gaat niet alleen over mijn letselschadezaak,  maar ook over letselschadezaken in het algemeen.
Ik kan mijn eerste gesprek met mijn eerste advocaat nog redelijk herinneren.
Ik deed mijn verhaal over het ongeluk,  over mijn leven en werk.
Er werden vragen gesteld en een dossier aangemaakt.
Ik werd gerust gesteld.
Binnen een korte tijd heb ik deze advocaat een voorschot laten aanvragen aangezien ik sinds de datum van het ongeluk geen inkomen meer heb.
Maar zelfs toen liep het al moeilijk.
In de eerste 2 jaar na het ongeluk hebben wij zo'n 6000 euro aan voorschot gehad...
Wat is 6000 euro op 2 jaar wanneer je hele inkomen weg valt?!
Sommige dingen herinner ik mij niet goed of zelfs helemaal niet,  andere dingen juist heel goed.
In de begin periode hadden wij beide ontzettend veel pijn, wij waren bezorgd door de financiële situatie,  nieuw in het hebben van een letselschadezaak laat staan dat wij enig idee hadden over wat te verwachten.
Mijn eerste advocaat heeft mij zelfs beloofd dat ik niet uit huis gezet zou worden.
Uiteindelijk heb ik geleerd dat dit een loze belofte was die zij niet eens na kon komen.
Het waren handige woorden om ons gerust te stellen,  that's it.

 

 

 

En zo begon het.
Mailen naar de tegenpartij,  weken wachten op een antwoord die vaak niet kwam, om dan maar een repel mail er achter aan te sturen.
Je raadt het vast, ja, om wéér weken te wachten.
Ik was met stomheid geslagen,  is dit hoe het er in deze wereld aan toe gaat?
Iemand krijgt een ongeluk,  o.a. lichamelijke klachten, kan niet werken door de lichamelijke én cognitieve klachten,  raakt inkomen kwijt, is compleet afhankelijk van zijn/haar advocaat,  en dit is hoe het in zijn werking gaat???

Ik leerde al snel hoe onmenselijk het er in letselschadewereld aan toe gaat.
Na mijn zware depressie in 2014 kreeg ik via internet contact met lotgenoten.
Ik las hun verhalen, zij vertelden mij hun verhaal over hun klachten,  behandelingen,  herstel én over hun letselschadezaak.
Er waren zoveel overeenkomsten.
Het contact deed mij goed, naar elkaar luisteren en elkaar steunen,  ik voelde mij eindelijk niet meer zo alleen.

Het voelde net  als 'thuis komen.'
Veel verhalen waren erg verdrietig.
Het verhaal van een mevrouw zal ik nooit vergeten.
Zij waren toendertijd al 7 jaar aan het vechten voor gerechtigheid,  zij hebben zelfs hun huis moeten verkopen omdat hun situatie zo schrijdend was.
Zoveel persoonlijk verhalen waarin de tegenpartij het slachtoffer behandelden alsof zij de daders waren.
Zelden heb ik gehoord dat het slachtoffer centraal en voorop stond, dat het herstel van het slachtoffer het belangrijkste was.
Wat naar voren bleef komen was dat de slachtoffers niet zo belangrijk waren, zij moesten zich constant verdedigen.

 

 

 

Door de jaren heen heb ik geleerd dat mijn zaak niet anders was.
Ik, het slachtoffer,  werd niet centraal gesteld.
Er werd informatie opgevraagd en ook ik moet mij constant ergens in verdedigen,
Mijn herstel is niet het gene wat voorop staat, wat voor hun wél een prioriteit is, is zo weinig mogelijk geld uitkeren.
Niets is menselijk, ik ben een dossier, een nummer die zij zo goedkoop mogelijk willen afsluiten.
Zij gaan een aanval en intimidatie niet uit de weg...
Een groot verzekerings maatschappij tegenover mij, een gewone burger.

 

 

Maar niet alleen met de tegenpartij was het vaak moeilijk.
Over de advocaten wereld heb ik ook genoeg geleerd.
Binnen hetzelfde advocatenkantoor ben ik over gestapt naar een andere advocaat daar ik niet tevreden was.
In het begin verliep dit heel fijn, het contact ging goed en makkelijk,  het voelde alsof ik eindelijk écht werd bijgestaan.
Totdat onze financiële situatie onhoudbaar werd.
Zoals ik zei, een mail sturen naar de tegenpartij om een voorschot aan te vragen, weken wachten om dan maar eens te informeren bij mijn advocaat of er al bericht terug was, om een nieuwe mail te sturen en wéér weken te wachten.
Ondertussen wist ik niet hoe wij nog eten op tafel konden krijgen, rekeningen bleven komen en elke wanneer ik de brievenbus hoorde klapperen, kreeg ik paniek.
Ik hoor altijd terug van mensen die mij kennen, dat ik zo'n lieve meid ben.
Soms te lief, zo ook in het begin tegen mijn advocaat.
Voor mijn gevoel liet ik mij afschepen en moest ik maar gewoon geduld hebben betreft een reactie/voorschot van de tegenpartij.

 

 

Niet stil staan bij hoe heftig dit voor ons was, want hij had elke dag eten op tafel staan.
Uiteindelijk liepen mijn emoties zo hoog op dat ik huilend en tierent bij het advocatenkantoor stond.
Dan werd er even naar mij geluisterd, ik kreeg een tissue maar vervolgens liep er niets anders.
Dit is jaren zo door gegaan.
Pas in 2016 kwam het eerste fatsoenlijke voorschot.
Je kunt je voorstellen hoeveel achterstand je dan al hebt..
Maar ik kreeg in ieder geval even rust aan mijn hoofd en ik kon mij focussen op mijn herstel, maar ook leren over hoe ik het noem, mijn nieuwe lichaam.
Na zoveel maanden werd er weer een nieuw voorschot aangevraagd,  deze liet altijd op zich wachten.
Hierdoor hadden wij altijd een achterstand wanneer het voorschot binnen kwam.
Keer op keer 1-0 achter.
Maar het liep,  ik heb een revalidatie traject en een reïntegratie traject kunnen volgen zonder financiële zorgen.
Wat zeer belangrijk is om je te kunnen focussen op je herstel.
November 2018 is er een gesprek geweest betreft de afwikkeling van mijn zaak, er is een voorstel op tafel gelegd.
Maar kijkend naar mijn klachten, meer dan 4 jaar na het ongeluk,  ben ik niet akkoord gegaan.
Het bedrag was mooi om in de loterij te winnen, maar mijn vangnet ben ik kwijt.
Ik kan veel werk niet meer uitvoeren ek de cognitieve maken ander werk dat fysiek minder zwaar is, ook moeilijk of niet te doen.
De enige andere weg naar een afwikkeling zijn de onafhankelijke expertises.
Deze zouden in gang worden gezet.
Er werd nog 1 ruim voorschot overgemaakt waarmee wij het moesten doen tot na de expertises.

Januari 2019 was er een groot probleem in onze huurwoning met de elektriciteit.
Verplicht zijn wij met onze dieren op een vakantie park verbleven omdat de woning onbewoonbaar was.
Je kunt je wellicht voorstellen,  met de klachten die wij hebben, dat dit zeker geen vakantie was, verre van!

 

Mentaal was dit een klap voor ons allebei,  want wat zijn wij onszelf tegen gekomen door de klachten...
Diezelfde maand heb ik geïnformeerd bij het advocatenkantoor i.v.m. de expertises.
Om te horen dat ik nog nergens op een wachtlijst stond!
3 maanden na de afspraken, geen vooruitgang.
Mei 2019 kreeg in te horen dat mijn dossier behandelaar van de tegenpartij er niet meer werkzaam is.
Mijn dossier zou worden overgenomen.
Maar in plaats hiervan, was er complete radiostilte.
Mijn advocaat toendertijd heeft gebeld, gemaild, wij werden gewoon genegeerd..
Ik heb zelfs een klachtenbrief geschreven naar de directeur van de desbetreffende verzekering.
Er zijn regelmatig beloften gemaakt, die niet werden nagekomen.
Uiteindelijk kwam er een dossier behandelaar die aangaf op goede voet verder te wille gaan, maar dan moest ik wel mijn klacht intrekken.
Omdat ik deze meneer wilde vertrouwen en dan ook mijn goede wil wilde tonen, heb ik mijn klacht ingetrokken.
Maar fatsoenlijk contact?
Dat bleef uit.
Ik werd ontzettend gefrustreerd naar mijn advocaat toendertijd.
Voor mijn gevoel liepen wij er als een mak lammetje achteraan.
Mijn advocaat heeft in juli 2019 een mail gestuurd met een datum waarin er een reactie moest komen vanuit de tegenpartij.
Zo niet, dan zou er een rakest geschreven worden voor de rechtbank.
Maar ook mijn advocaat kwam zijn belofte niet na hierin.
En dus speelde de tegenpartij met ons verder.

 

 

Ik wist dat ik iets moest gaan doen.
De tegenpartij kan ik niet veranderen maar wel mijn advocaat.
Ik heb meerdere advocaten gebeld maar het bleek verre van makkelijk om een nieuwe advocaat te vinden.
Uiteindelijk kwam ik uit bij een advocaat in de buurt,  ik heb mijn dossier langs gebracht en een paar dagen later zijn wij op gesprek geweest.
Hij wilde mijn zaak wel heel erg graag, het gaf mijn partner een wantrouwend gevoel.
Ik was zo blij om een nieuwe advocaat te krijgen, ik was bijna zover om papieren te tekenen.
Mijn partner heeft bij een andere advocaat geïnformeerd over deze meneer, en wat bleek?
Het was helemaal geen advocaat!!
Hij is uit zijn ambt gezet wegens fraude naar zijn eigen cliënt!
Ik wist niet wat ik hoorde.
Ik ben zo snel mogelijk mijn dossier gaan terug halen..
Ik werd bang om verder te zoeken naar een andere advocaat.
Maar doordat ik ontevreden bleef, heb ik uiteindelijk toch weer de moed gekregen om te gaan zoeken.
Tientallen advocaten heb ik gebeld en mijn verhaal uitgelegd.
Maar óf ik moest geld neer leggen zodat zij zich zouden inlezen, om dan maar af te wachten of zij mijn zaak aannemen.
Hier hadden/hebben wij uiteraard geen financiële middelen voor.
Óf zij hoorden wie toendertijd mijn advocaat was en haakten gelijk af, vriendjespolitiek.
Óf men haakte al af omdat zij hoorden hoelang mijn zaak al speelde en hoe dik mijn dossier is....
Wat werd ik moedeloos hiervan.

 

Zoals de meesten van jullie weten ben ik zelfs bij Meester Frank Visser geweest in het programma,  word u al geholpen?
Om te vragen wat ik kan doen om de expertises in gang te zetten.
Sommige gedeelten zijn niet uitgezonden maar hebben mij een een boost gegeven.
Meester Frank Visser heeft mijn dossier gelezen waarvan het meeste letterlijk bullshit is.
Ook zag hij hoe de tegenpartij mij probeerde af te schilderen als labiel.
Hij werd kwaad en zei: Ik weet zeker dat als ik een boete van 2 miljoen opleg voor iedere letselschadezaak die langer duurt dan 2 jaar, iedere letselschadezaak binnen die periode is afgewikkeld.
Verder ga ik niet in op details, maar ik kreeg de energie en hoop om weer te blijven vechten.

Uiteindelijk heb ik mijn huidige advocaat gevonden en sta ik eindelijk op de wachtlijst voor een expertise.

Weet dat je niet alleen bent,  weet dat veel verzekeringsmaatschappijen dezelfde vieze spelletjes spelen.
Laat je niet intimideren.
Ik hoop dat jij hier iets aan hebt.
Ik wil anderen blijven helpen door mjn verhaal te delen, doordat anderen dit met mij hebben gedaan, dat heeft mij zó geholpen.

 

 

Dit was het weer even voor nu.
Liefs, Kim